tag:blogger.com,1999:blog-86537356373591565682023-11-15T10:08:37.068-08:00Here I am....Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.comBlogger25125tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-61465527863028355802016-01-14T02:29:00.000-08:002016-01-14T02:29:53.157-08:00भांडण !!!खुप दिवसांपुर्वी हे लिहिले होते..अपलोड करायला आजचा मुहुर्त उजाडला...<br />
<br />
भांडण !!!<br />
आता मी काही मित्रा-मित्रां मधले किंवा भाऊ-बहीण किंवा office मधले अशा भांडणां बद्द्ल बोलत नाहीये.. हे आहे नवरा-बायको मधले भांडण...त्यामुळे मुळात या विषयावर लिहयचेच का? कारण "लिहायला आजुन काही विषय नव्हते का?" या मुद्द्यावरुन भांडण होईल...<br />
<br />
खरे तर नवरा-बायको म्हणले की भांडण आलेच...पण जशी जशी लग्नाला जास्त वर्षे होत जातात तसे तसे भांडण हा गांभिर्याने घेण्याच्या ऐवजी मजेचा भाग होतो असे मला वाटते..म्हणजे कदाचित "कीतीही भांडलो तरीही आपला नवरा / बायको एकदम hopeless आहे" असा साक्षात्कार दोघांनाही दर वेळेस नव्याने होत असावा..आणि "आलीया भोगासी, असावे सादर" यामुळे किंवा मग एकमेकांवरच्या प्रेमाची जाणीव अधिक असल्यामुळे कदाचित भांडण seriously घेतल्या जात नसावे असे मला वाटते..<br />
<br />
तशी माझी आणि शिल्पाची भांडणे खुप कमी होतात (आज-काल) ..याचा अर्थ आज-आणि-काल भांडण झाले नाही एव्हडेच :-) असा घेऊ नये .. :-) कदाचित भांडणात कोणीच जिंकत नाही आणि शेवटी कंटाळाच येतो म्हणुन आशात आम्ही भांडतच नाही..पण जर का सासरच्यांची फ़ारच आठवण यायला लागली तर मग होऊन जाऊ देतो .. :-)<br />
<br />
सुरुवाती-सुरुवातीला भांडणे कशामुळे होतात ? हा काय प्रश्न आहे का? Actually भांडणे कशामुळेही होतात आणि अगदी ’प्यार का पंचनामा’ मध्ये दाखवल्या प्रमाणे ’१० मिन. पुर्वी Jaanu, I love you ... तर १० मिन. नंतर it's not working' ..btw..’वो ऊंगली वाला मेरेसाथ भी हुवा है" :-) ... हा तर.."it's not working" हा प्रकार समजायला मला जरा वेळ लागला...म्हणजे जर बायको ने फ़्रीजवर "It's not working..I am going to my Mom's place" अशी चिठ्ठी लिहीली तर मी बहुदा फ़्रीज उघडुन पाहिले असते..आणि "काय बायको आहे..थंड तर आहे की" अशी reaction दीली असती... अस्सो....<br />
<br />
हा फार नाजुक विषय असल्यामुळे जरा जपुन लिहावे लागत आहे..<br />
<br />
आता.." मी कशी दिसत आहे?" या प्रश्नाचे उत्तर तुमच्या लग्नाला किती वर्षे झाली आहेत यावर अवलंबुन आहे..माझे सर्व पती वर्गातले मित्र मला साथ देतील अशी अपेक्षा करतो..आता " अरे वा ! मस्तच" असे उत्तर दिलेत तर संपलेच.."दर वेळेस काय तेव्हडेच म्हणतोस ?" .. तुम्ही खुप मनापासुन सांगितले असेल तरीही ९९% वेळेस यातुन सुटका नाही.. एखादा dress घालु नकोस हे सांगताना "तु त्या dress मध्ये छान दिसत नाहीस" असे न म्हणता "तुझ्यावर तो dress छान दिसत नाही" असे म्हणावे..अन्यथा रात्री झोपण्यासाथी मित्राचे घर . :-)<br />
<br />
बायकोने बनवलेला पदार्थ कसा झाला आहे ह्या प्रश्नाचे उत्तर अचूक देणार्यास बिनधास्त नोबेल (शांती साठी ) पुरस्काराने सन्मानित करण्यात यावे . . कारण "अप्रतिम , सुंदर , फारच छान . . " अशी उत्तरे देऊन सुद्धा (whether you like it or not..) पुन्हा "खरे सांग ना . . " असे विचारण्यात नाही आले तरच नवल . . <br />
<br />
माझ्या नवीन लग्न झालेल्या मित्रांसाठी माझ्याकडे एक मोलाचा सल्ला आहे . . जर बायको म्हणाली की "अमुक -अमुक करूयात . . " किंवा तत्सम गोष्ट . . तर . . एक बघा की ती गोष्ट घडायला आजून किती वेळ बाकी आहे. . आणि समजा १० मिन पेक्षा जास्त वेळ असेल तर डोळे झाकून बिनधास्त "हो " म्हणुन टाका . . <br />
९९% वाद यातच मिटतात . . आता यातली खरी गंमत सांगतो . . ९९% वेळेस या १० मिन मध्ये सुद्धा बायको तिचा विचार निदान ३ वेळेस तरी बदलते . . आणि तिसऱ्या बदला नंतर कदाचित तुम्हाला हवी असलेलीच गोष्ट ती सांगते . . आणि तुम्ही "आता तू म्हणतेच आहेस तर तसे . . " असे म्हणुन great बनु शकता . . <br />
याची उदाहरणे : Hotel मध्ये food order करताना . . किंवा . . Movie कोणती पाहायची हे ठरविताना . . <br />
<br />
आता ही गोष्ट जर फार नंतर घडणारी असेल (म्हणजे १ तास किंवा आजून नंतर ). . . मग तर tension घेऊच नका . . . ९९% वेळेस ती स्वतःच ते विसरून जाते . . मग आत्ता भांडण करून mood कशाला घालवता ?<br />
याचे उदाहरण : "आपण या Dec मध्ये New Zeeland ला जाऊयात "… डोळे झाकून "ओके " म्हणा . . . <br />
किंवा रस्त्यातून जाताना काचेमागे दिसणारा "मला हा dress घ्यायचा आहे "… यावर "कशाला ?… परवाच तर ४ घेतलेस ना … " असे न म्हणता "अरे वा.. सही " इतकेच म्हणा … बाकी … don't worry...<br />
<br />
BTW... मी हे मगाशी पासून ९९%-९९% असे म्हणत आहे … समजा तुमची case उरलेल्या १% मधली निघाली तर ???<br />
तर काय … मित्रा … तसाही तुझ्याकडे काही पर्याय आहे काय ? :-)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-1682155674025132762013-11-25T23:33:00.001-08:002013-11-25T23:33:47.977-08:00माझी बायको..बायको देखणा दिवा...मागे बायको म्हणाली होती की माझ्यावर कधी लिहिणार तु ?<br />
आज आपला मुड आहे बायको बद्दल लिहिण्याचा... तर होऊन जाऊ देत...<br />
तसा आपण घाबरत नाय :-)<br />
<br />
माझी बायको..बायको देखणा दिवा...<br />
<br />
Reading बी करते,<br />
Painting बी करते,<br />
शास्त्रीय बी गाते कवा कवा...<br />
माझी बायको..बायको देखणा दिवा...<br />
<br />
पास्ता बी बनवते,<br />
बरीटो बी बनवते,<br />
पुरण पोळी बी करते कवा कवा...<br />
माझी बायको..बायको देखणा दिवा...<br />
<br />
PhD बी करते,<br />
मंगळागौर बी करते,<br />
स्कुबा dive बी मारते कवा कवा...<br />
माझी बायको..बायको देखणा दिवा...<br />
<br />
Shorts बी घालते,<br />
गॉगल बी लावते,<br />
नऊवारी बी नेसते कवा कवा...<br />
माझी बायको..बायको देखणा दिवा...<br />
<br />
Swimming बी करते,<br />
Bowling बी करते,<br />
Temple वर runते कवा कवा...<br />
माझी बायको..बायको देखणा दिवा...<br />
<br />
- शार्दुल :-)<br />
Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-22682035151505885412013-03-12T08:40:00.001-07:002013-03-12T08:40:58.477-07:00नावात काय आहे?बऱ्याच लोकांच्या नावा बद्दल आज बोलायचे आहे .. पण सुरुवात स्वतः पासुन करावी असे म्हणतात ना... चला.. "शार्दुल" .. संस्कूत शब्द ... याचा अर्थ "सिंह" .. आता वाघ का सिंह ही चर्चा पुन्हा कधी .. पण मुळातच गरीब "गाय" किंव "गरीब guy" असा माझा स्वभाव .. पण नाव मात्र शार्दुल.. :-).. अस्सो.. नावात काय आहे म्हणा... <br />
<br />
माझा जन्म ज्या दिवशी झाला ना त्या दिवशी भारताने पहिल्यांदा cricket world cup जिंकला होता .. ( btw...कसल भारी वाटत ना असे पहील्यांदा, दुसर्यांदा असे लिहीताना :-) .. अस्सो... या विषयावर पुन्हा कधी.. ) .. तर खुप लोकांनी आई-बाबाना सुचविले होते की मुलाचे नाव "कपिल" ठेवा.. नशिब माझे...Man of the match मोहिंदर अमरनाथ म्हणुन नाव "मोहिंदर" ठेवा असे नाही सुचविले आणि त्याहुन नशिब असे की आई-बाबांनी असे कुणाचे काही ऎकले नाही... Imagine ..मोहिंदर प्रकाश सिरसमकर ... अस्सो....<br />
<br />
आता बघा.. माझ्या बहीणीचे नाव आणि बायकोचे नाव एकच.. दोघीही शिल्पा ... शिल्पा म्हणले की पटकन मला "शिल्पा चार चांद लगाये" हे अठवते.. इकडे.. एक टीकली लावते, दुसरी नाही... :-) माझ्या लग्नात सगळेजण मागे लागले होते की बायकोचे नाव बदल.. मी म्हणालो नावात काय आहे? आणि जेव्हा नाव बदलणार नाहीच असे ठामपणे सांगितले तेव्हा बाबांनी पण एक sixer मारुन घेतला - "चला, आता आम्ही म्हणु शकतो की आम्ही लेकीमध्ये आणि सुनेमध्ये फरक करत नाही" .. :-)<br />
<br />
चला..एकदा स्वतःला चार शिव्या घातल्या की लोकांना हजार शिव्या घालायला मी मोकळा... त्याचे काय आहे ना, उगाच guilty feeling वगैरे असा काही येत नाही मग...<br />
<br />
काय भन्नाट नावं ऎकतो आज काल .. "शुन्या" .. ??? ... आधीच सांगतो की हे मुलीचे नाव आहे... काय बोलणार आता? आता काय आई "plus one" आणि बाबा "minus one" ??? ..काय अरे ? ... "प्रद्युम्न" / "द्रुष्टःद्युम्न" ... ऎकायला ठीक आहे, पण अरे, त्या पोराची काय अवस्था होईल ... कितीतरी वर्ष बिचारा स्वतःचे नाव नीट सांगुच शकणार नाही...आणि मोठा झाल्यावर जर का हा asia-pacific मध्ये काम करायला आला तर ... मी गेल्या पाच वर्षात असा एक पण सिंगापुरकर पाहीला नाही जो माझे नाव व्यवस्थित घेऊ शकेल... याचे काय होईल ? ..अस्सो...<br />
<br />
बर्याच वेळेस आपले नाव सरळ सोपे असुन पण काही फायदा नाही हो...आता बघा.. "महेश" .. कीती सोपे आहे म्हणायला...पण Singapore मधील माझ्या जुन्या office मधील एक महाभाग गेली ५ वर्ष याला खुपदा सांगुन देखील त्याला "मकेश" असे म्हणतो.. "अरुंधती" ला "अरुहंती" म्हणतो.. "विजय" ला "विजे" .. "कुमार" ला "कुमा" ..आणि "कौस्तुभ" तर याला बापजन्मी जमणार नाही... अस्सो... या लोकांबद्दल जास्त नको.. त्यांची एक-एक नावं मला म्हणुन दाखवायला सांगितली तर माझी वाट लागेल.. अहो खरच.. मला सांगा.. "Ng" हे काय आडनाव आहे? आजुन एक .. "Ngo" .. ?? कसे उच्चारायचे? .. "Xu Ning" या ताईचे नाव "शी निंग" असे उच्चारायचे तर "Xu Chu" या दादाचे नाव "शु चु" असे म्हणायचे... बरे आहे की "Zhang XuePing" याला सगळे XP असे म्हणतात.. आता याचा उच्चार "झ्यांग झुपिंग" नसुन "शांग शेपिंग" आहे हे कसे कळणार ?... अस्सो....<br />
<br />
पंजाबी लोकांची नावं एकदम गमतीदार असतात...परवाच facebook वर पाहीले हे... ह्या लोकांना बहुतेक शाळेत असतानाचा ’जोड्या लावा’हा प्रकार खुप आवडत असेल... हे लोकं काय करतात - गट ’अ’ मध्ये लिहितात - मन, जस, सुख, बल, खुश ... आणि गट ’ब’ मध्ये लिहीतात - प्रीत, मीत, गीत, दीप, विंदर .... झालं.... आता मनात येईल तशा लावा जोड्या... ढिगाने नावे तय्यार ... मनप्रीत, मनमीत, जसप्रीत, जसविंदर, बलदीप, बलविंदर .. पाहीजे ते combination.... आता आपले बाबु लोकं... मला वाटते की ही लोकं नावं पण कहीतरी खाता-खाता ठेवतात.. प्रनोब, अर्नोब, पार्थो ... रसगुल्ला तोंडात ठेऊन म्हणली की बरोब्बर उच्चारली जातात .. आणि आथो आपले गुज्जु भाई.. यांची तर भगवान मा एकदम श्रद्धा छे...म्हणुन .. धर्मेश, जिग्नेश, परेश, कल्पेश...<br />
"संगीथा", "कविथा", "प्रीथी" या दाक्षीणात्य "थ" वाल्या नावांबद्दल तर मी बोलणारत नाहीये.. याचा नुसता विचार जरी केला ना तरी मला तीतकाच राग येतो जीतका toilet seat वर बघीतल्यावर तमाम बायको वर्गाला आप-आपल्या नवर्याचा येतो :-)<br />
<br />
मला एकदम "वऱ्हाड .. " मधले ते आठवले .. "नाव कशी असतात? कलवती, मैनावती, चंपावती... " .. याच style मध्ये मला वाटत की आमच्या बाबांचा एक काळ होता जेव्हा नावं होती - अरुण, अशोक, वसंत ... नंतर आमचा काळ आला, नावं झाली - अमित, राहुल, आनंद... आता पुढचा काळ... आता काय trend येतोय.. देव जाणे.... !!! <br />
Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-47037038535865330362013-02-17T03:43:00.000-08:002013-02-17T03:47:36.220-08:00विषय काहीही नाही : बायकोने दिलेला challenge !!!<br />
आजचे काम हे खरे अवघड ... "Cricket" आणि "पु.ल." या दोन विषयांना सोडुन post लिहुन दाखव असे बायको म्हणाली ... म्हणाली काय - challenge च ना हा ? आणि बायकोने दिलेला challenge म्हणजे ..? अरे एक वेळ आपण boss ला तोंडावर सांगु .. (Ref: शिरीष कणेकर.. ’bossला तोंडावर सांगतो...येणार नाही..तुम्ही तुमच्या घरी शहाणे, आम्ही आमच्या घरी शहणे’.. आपल्याला काय, पु.ल. नाही तर त्यातपुरते कणेकर पण चालतात ... त्यांच्यावर बंदी आली तर व.पु. आहेतच..आणि नाहीच तर प्र.के. etc..पण आपल खरं प्रेम म्हणजे पु.ल. :-) ) ... अस्सो... तर एक वेळ boss ला तोंडावर सांगु की जमणार नाही..पण बायको ? ... कदापी नाही...<br />
<br />
तर सुरुवातीलाच पु.ल. आणि cricket या माझ्या आराध्य ( ’आराध्या’ नाही... हि काळी का गोरी आजुन पाहीली नाही..पण हीचे (का हिच्या आई-बाबांचे?) फ़ार नखरे हो म्हणे..अस्सो...या बद्दल पुन्हा कधी..).. तर..पु.ल. आणि cricket या माझ्या आराध्य दैवतांची माफी मागुन सुरुवात करतो...<br />
<br />
तर पु.ल. आणि cricket सोडलं ना तर चघळण्या सारखा विषय तो एकच.. तो म्हणजे राजकारण...आता राजकारणाच्या शाळेत मी मुळात बिगरीतच गेलो नाही तर matric फार दुर राहीले... sorry sorry..हा ref नाही वापरता येणार ना.. :-) .. तर मुद्दा काय की आपल्याला राजकारण कळत नाही, झेपत नाही आणि जमत नाही ... officeमध्ये चुकुन कधी-कधी होऊन जाते तो भाग वेगळा :-) ...पण पेपर मध्ये, News मध्ये जे महाराष्र्टातले, भारतातले किंवा जागतीक जे काही राजकारण आहे त्याबद्दल आपल्याला लिहीता येत नाही...<br />
<br />
या नंतरचा महत्वाचा विषय म्हणजे Cinema / movies ...Hollywood आपल्याला जमत नाही किंवा झेपत नाही या पेक्षा पटत नाही असे मी म्हणतो... येथे आपला गांधीजींचा स्वदेशी बाणा.. पण हिंदी चित्रपटां बद्दल या आधीच खुप भरभरुन लिहिले आहे..त्यामुळे ते पण नको...नाटकं आपण आयुष्यात कधी केली नाहीत ना कधी कोणाची खपवुन घेतली..त्यामुळे तो विषय पण राहीला...<br />
<br />
<br />
आता वाटत आही की आपल्याला एखादी कला अवगत असायला हवी होती...बाकी काही नाही निदान लिहण्या पुरती का होईना पण कामाला आली असती.. त्याचे काय आहे, शाळेत असल्या पासुनच चित्रकला, हस्तकला ईत्यादी-ईत्यादी कला गुणांना वाव देण्यासाठी आपल्याला वेळच मिळाला नाही.. मुळात, सुमित म्हणतो तसे शाळेत आपण कायम ’मार्क्स विरोधी’ गटामधले ... त्यामुळे ’जडत्व’, ’तन्यता’असल्या technical गोष्टीं ऎवजी ’मित्रत्व’ व ’बंधुता’ अशा non-technicalगुणांवर आपला जोर आधिक.. विषेशतः परीक्षेच्या दिवसात.. आणि यात इतके आतोनात कष्ट पडले की बाकी कशाबद्द्ल प्रेम तर सोडाच साधी उत्सुकता पण निर्माण झाली नाही... पुढे नोकरी करताना ’ह्याला हे काम चिकटव, त्याला ते काम चिकटव ’ किंवा ’ याचे काम त्याला चिकटव’ अशी कामे आपण शिताफीने केली ... पण मुळात असे काही मिळालेच नाही की ज्या बद्दल ऊर ओसंडुन लिहीता येईल... ’माणुस कसा तयार झाला’, Evolution, Civilization, Global warming etc असल्या चुकार गोष्टींमुळे आपला पगार कधी थांबला नाही त्यामुळे आपण पण कधी प्रेमाने त्यांची विचरपुस केली नाही..<br />
<br />
आता तसे लिहायचे म्हणले तर ’जगात तेलाच्या किंमती ६ महीन्यात अचानक २०% का घसरल्या’..किंवा 'अमेरीकेचे नैसर्गिक वायु निर्यात धोरण’.. किंवा ’ चिनचे आयात धोरण’, अल्जेरिया-नायजेरिया-अंगोला अशा देशांमधील National Oil Companyचे CAPEX आणि OPEX असल्या रुक्ष विषयांवर मी बराच बोलु शकतो..पण ते इथे वाचणार कोण? .. आणि मुळातच ते तसे बोलण्या / लिहीण्यासाठी मला पैसे मिळतात...engineering च्या काळात खुप मारवाडी मित्र बरोबर असल्यामुळे असेल पण "इथे काय मिळणार" हा प्रश्न लगेच येतो... इथे फ़ुटकी कवडी पण कोणी देत नाही... साधी comment टाका म्हणुन पण इथे मागे लागावे लागते तर बाकी सर्व सोडा... त्यामुळे तो विषय पण नको...<br />
<br />
मला काय वाटते की तसे मी या post मध्ये बरेच काही लिहीले आहे... निदान ’Cricket आणि पु.ल. या दोन विषयांना सोडुन post लिहुन दाखव’ हे challenge पुरे करण्या इतपत तरी लिहीले आहे असे मला वाटते... त्यामुळे बायको - How's that? <br />
Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-92004826334762328962012-01-18T08:26:00.000-08:002012-01-18T08:29:41.732-08:00Facebook Vs Orkutलोक मला विचारतात की "काय रे, FB वर आहेस ना? मग तिथे बोलु".. तसा मी facebook वर आहे पण ते अगदीच "आहे" म्हणण्या पुरताच ... म्हणजे मी काही अचानक ’काय रे तुमच्या मुलांचा तो पोरखेळ’ अस वाटण्या इतका म्हातारा झालो नाहीये...पण..पण..पण..कुथेतरी राहुन राहुन वाटते की "orkut की बात कुछ और थी "... कदाचीत orkut चे ते नाविण्य असेल किंवा माझ्या मनातले social n/w site बद्दलचे कुतुहल... मला orkut खुपच आवडले होते ...<br /><br />काय छान दिवस होते ते...म्हणजे अगदी पु.लं. च्या ’पेस्तन काका’ मध्ये जसे ’महाराजांच्या टायमाला ...’ म्हणुन गाडी सुरु, तसेच माझे होते...अकबराच्या दरबारात जशी नवरत्न उठुन दिसायची तशी माझ्या orkut profile मध्ये १७-१८ testimonials शोभुन दिसायची...त्या काळी ७००-८०० मित्रांचा friends list मध्ये वावर होता ... १०,००० scraps तर मी इतक्या सहज ओलांडल्या जश्या की सचिन ने १०,००० ODI runs... पण तेच ... one-day चा जमाना जाऊन T-20 आले आणि इकडे orkut चा जमाना जाऊन FB आले... मी पुन्हा एकदा माझे पु.लं. प्रेम व्यक्त केले - " आमच्या काळी social networking असे नव्हते " :-) :-) :-)<br /><br />काय काय नविन प्रकार असतात या facebook वर ... like काय... tag काय...पुर्वी कसे C, C++ चे क्लासेस असायचे ना, तसे आता facebook चे क्लासेस काढावेत...poke करणे म्हणजे नक्की काय हे मला आजुन पण कळलेले नाही... wall हा तर या सगळ्यांचा कळस ... माझा एक मित्र त्याच्या छोट्या मुलाला भिंतीवर लिहीले म्हणुन रागवतो आणि स्वतः मात्र दिवस-रात्र दणा-दण लोकांच्या भिंती रंगवत बसलेला असतो..<br /><br />माणसाने social असावे या बद्दल माझे दुमत नाही... पण .. ’आपण आत्ता बाकीच्या अमुक-तमुक टवाळां बरोबर कोणत्यातरी mall मध्ये चकटया पिटतो आहोत’ याचे लोकांना काय? .. किंवा मग मी आत्ता १० min पुर्वी काय खाल्लं याचे ग्यान जगाला कशाला? .. उद्या तुम्ही काहीही लिहाल... तुम्ही खरे पु.लं. प्रेमी असाल तर तुम्हाला हा संर्दभ लगेच लागायला पाहीजे - हा कुळकर्णी आणि त्याचे दास/दासी आपली-आपली पोटं कशा पद्दतीने साफ़ करतात याचे ग्यान जगाला कशला? ... :-) :-) <br /><br />link किंवा post share करणे हा माझ्या सारख्या orkut करांना नविन प्रकार होता... पण हे खरच interesting आहे ..दुनिया भरच्या गोश्टी इथे कळतात ... 'Kolaveri Di' लोकप्रिय होण्या मागचे ९०% श्रेय facebook ला आहे असा माझा जाहीर दावा आहे ... आणि उरलेले १०% सोनु निगम च्या छोट्या cute मुलाला :-) :-) :-)<br /><br />जसे T-20 popular झाल्यावर लोकांचा ODI मधला interest कमी झाला किंवा ICC ला तरी तसे वाटले म्हणुन त्यांनी लगेच ODI मध्ये power play, free hit अरे आकर्शक बदल केले तसेच FB आल्या नंतर orkut मध्ये पण बदल केल्या गेले...पण खर्या cricket प्रेमीला जसे test cricket मना पासुन आवडते तसे मला orkut आवडायचे ... नंतर IPL पासुन inspire होउन इथे twitter, google+ असे प्रकार पण आले...पण त्या बद्द्ल नंतर कधीतरी...<br /><br />या FB ला खर मानल पाहीजे पण... लोकांच्या भावनांना अगदी ऊत येतो .. ऊह, आह ते आऊच पर्यंत.. जसे काही IODEX चीच जाहीरात ... निमित्त काय - तर एक college मधली मुलगी ... sorry..sorry... एक college मधली रिकमटेकडी कार्टी आपल्या phone वरुन lecture चालु असताना facebook वर status टाकते " I miss my home very much" ... Bosssss.... २०-३० comments आणि ५०-६० likes ची खात्री आपली ... आज-काल इतकी guaranty तर colgate वाले पण त्यांच्या paste ची देत नाहीत ...<br /><br />इथे philosophy झाडायला वाव आहे... अण्णा-गिरी करायला वाव आहे .. मुन्नाभाई च्या काळात FB इतका लोकप्रिय असते तर यावर गांधिगिरी पण झाली असती... you tube ला तशी कशाचीच कमी नाही.. पण FB मुळे त्यांना पण जास्त सुखाचे दिवस आले आहेत...संदिप खरे ने हे सगळे आधी पाहीले असते तर कदाचीत ’आताशा मी फक्त रकाने दिवसांचे भरतो’ च्या ऎवजी ’आताशा मी fbवर पण poke करीत बसतो’ अशा आशयाचे गाने पण लिहिले असते ...<br /><br />I don't hate facebook ... मी स्वतः facebook वर आहे ... मीही तेथे photo टाकतो... लोकांनी ते like करावेत असे मला पण वाटते... पण जरा अती झाले असे वाटले म्हणुन ही post ... मगाशी म्हणालो ना की orkut म्हणजे test match .. test cricket आवडत असले तरीही सचिन तेंडुलकर T-20/ IPL खेळतो ... अहो, इथे देव स्वतः मोह आवरु शकत नाही तिथे माझ्या सारख्या पामराची काय व्यथा?Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-35893641177433936072010-12-15T21:51:00.000-08:002010-12-15T22:01:24.890-08:00माझे "खाण्या" वरचे प्रेम !!!बर्याच वेळा मित्र एकमेकांशी फोन वर तास भर बोलतात आणि मग सगळ बोलुन झाल्यावर काही विषय उरला नाही की मग "काय ... झालं का जेवण ?" हा प्रश्न विचारतात ... हा प्रश्न आला की समजावे की फोन ठेवण्याची वेळ झाली... मी या गोष्टी बद्दल किंवा या प्रकारा बद्दल जाहीर नाराजी व्यक्त करतो... "जेवण झाले का?" किंवा "आज काय बेत?" या सारख्या interestsing topic पासुन गोष्ट सुरु करण्या ऐवजी शेवट करणे कसे शक्य आहे ? <br /><br />या गोष्टीचे महत्व हे केवळ "वाढता वाढता वाढे" हे ज्यांचे ब्रीद वाक्य आहे तेच लोकं समजु शकतील ... एकंदरीत खादाडीवर अमाप प्रेम असणार्या मझ्या असंख्य बांधवांचा मला पाठींबा आहे असे मी येथे ग्रुहित धरतो... :-)<br /><br />आता आमचे घारपुरे ... "आज काय बेत?" यावर आठवड्यातुन तीन वेळेस तरी "शिकरण" असेच उत्तर देतात ... मग मी पण तेच ते "खा लेकहो ... शिकरण पोळी खा...मटार उसळ खा" असे बोलुन माझं पु.ल. प्रेम व्यक्त करतो ..... अशा प्रकारे पु. लं. ची आठवण करुन देणारी गोष्ट म्हणजे "खादाडी वरचे प्रेम" याला प्रचंड महत्च प्राप्त व्हयला पाहीजे हे मी अगदी "सिरसम जिल्हा झालाच पाहीजे" या उत्साहात म्हणतो...<br /><br />एकंदरीत ’खाणे’ या गोष्टीवर माझे प्रचंड प्रेम आहे ते तुमच्या लक्षात आले असेलच... माझी ती gtalk वरची status line तर तुम्हाला माहीत आहेच .... "I am on a see (sea?) food diet ... whenever I see food, I eat" ...तर....मी कधीही खाऊ शकतो..जशी चहाची काही ठरावीक वेळ नसते तशी खाण्याला पण वेळ नसते या मताचा मी ... प्रवास म्हणजे तर माझ्या सारख्या खवय्ये मंडळींना आनंदाची पर्वणीच...आणि आता प्रवासा दरम्यान खाण्या मध्ये तुम्ही Hygiene सारख्या क्षुल्लक गोष्टी आणु नका राव...आता...पाणि पुरी बनवणारा माणुस जितका अस्वछ तितकी पाणि पुरी चविष्ट हा जग मान्य नियम आहे की नाही? त्यामुळे let's not talk about hygiene ....(म्हणल की विंग्रजी शब्दा बद्दल बोलताना एक तरी विंग्रजी वाक्य टाकाव ... :-) )<br /><br />आता मागच्या India trip मध्ये फक्त २ दिवस होतो औरंगाबाद ला..त्यात सुढ्हा(हा शब्द फार महत्वाचा आहे हा:-) ) तर त्यात सुढ्हा एका रात्री बायकोला घेऊन क्रांती चौकातल्या सगळ्यात कोपर्यातल्या अंधारातल्या पाव-भाजी च्या गाड्यावर पाव-भाजी खायला घेउन गेलो...अंधार नसता तर तीला कळाले असते ना की तो पाव-भाजी वाला कसा आहे ते....छे.... काही केल्या बायको तयार होइना... मी एकटयानेच मिटक्या मारत पाव-भाजी खाल्ली ... बायको ला क्रांती चौकात पाव-भाजी खायला घेऊन जाण्याचे महत्व माझ्या सारखे औरंगाबाद प्रेमीच जाणणार म्हणा.... :-)<br /><br />एखादा problem असेल तर त्याच्या मुळाशी जायचे आणि तिथेच तो सोडवायचा हा माझा मुळ स्वभाव .. (जरा अति झालं का? ..अहो..आता काय करणार...बाकी कोणी बोलत नाही म्हणुन स्वतःच सांगितले ...असो...) तर...त्या प्रमाणे कधी माझी बायको म्हणाली की डोके दुखत आहे किंवा पोट दुखत आहे तर मी पटकन त्या प्रश्नांच्या मुळाशी जातो आणि तीला सुचवतो की ’तुला भुक लागली असेल’ .... झालं... बायको बाकी सगळे मान्य करेल पण हे मान्य करायला तयारच नाही.... अहो....जगातले इतके मोठे-मोठे problem "खाण्याने" सुटतात ..इथे तर फक्त डोके दुखणे अशी साधी बाब आहे....अस्सो.....<br /><br />तर मुळ मुद्दा काय ? .. काय ? मुळ असा काही मुद्दाच नाही? ...नसु द्या.....पण एकच महत्वाचे .... खाण्यावर प्रेम करा ... :-)<br /><br />या विषयावर आपण बोलतच आहोत म्हणुन अठवले .... तुम्ही जर खरच रसिक ’खाणारे’ असाल तर तुम्ही एक funda मान्य कराल ... तो म्हणजे "फुकट ते पौष्टीक" .... ऊगाच काही नाही... ...अहो...... office च्या meetings दरम्यान मिळणारे pizza , buscuit, softdrink पासुन ते पंचतारांकीत होटेल मध्ये होणारे lunch, dinner, BBQ हे सर्व याच प्रकारात मोडतात ..... आपल्याला तर बुवा आवडले असले सगळे ... म्हणजे meetings मधल्या discussion पेक्षा पण खायला काय आहे यावर जर ती meeting किती महत्वाची हे कोणी ठरवत असेल तर मी त्या माणसाचा मना पासुन आदर करतो ..... :-)<br /><br />चला .... बराच वेळ झाला.... नुसता लिहीतोच आहे.... भुक लगली.... काहीतरी खाऊन येतो... :-)Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-76758274602922511362010-09-07T01:37:00.000-07:002010-09-07T01:41:48.637-07:00Gtalk Status !!!Gtalk वर status म्हणुन public काय वाट्टेल ते लिहीतात ... कोणीही या आणि Philosophy झाडुन जा ... अगदी तसेच जसे मंदिर की घंटा ... कोणीही या आणि वाजवुन जा ... किंवा मग अगदी तसेच जसे कोणी सुरज रणदीव ने या आणि ५ विकेट्स घ्या ... मजा येते पण वाचायला...<br />परवा बर्याच दिवसांनी log-in केले gtalk वर... ’status काय लिहावे ’ असा विचार करत होतो ... "Busy? " ...शक्य आहे का ? ... त्यावर पक्षी तरी विश्वास ठेवतील का ? :-) एखाद्या मस्त गाण्याच्या २ ओळी लिहाव्या म्हणले तर पटकन perfect गाणेच आठवले नाही ... सहज विचार केला की सध्या काय चालु आहे.... एकदम अंदर से आवाज आइ " Life क्या मस्त है !!!" ....<br /><br />तसे मला बरेच quotes आवडतात ... पण बहुतेक मी सगळ्यात जास्त वापरलेला quote म्हणजे .. " I am on a see (sea?) food diet ... Whenever I see food, I eat " .... हे हे :-)<br />हेच कारण आहे माझ्या खात्या-पीत्या (?) घरचे लख्शण असण्याचे ... :-)<br />अरे रे ....झालं ... चुकीचा विषय काढला मी.... Yeeees शिल्पा .... आज संध्याकाळी पळायला जाणार आहे मी ... :)<br />( आता आज परत डोकं लढवुन नविन excuse शोधाव लागणार ... )<br /><br />सचिन कस्तुरे म्हणुन माझा एक मित्र आहे ... बर्याच वेळेस gtalk वर log-in करताना त्याचे status check करणे ही एक उत्सुकता असते ..<br />जसे की हिरो ने आज लिहीले आहे<br /> " मत इंतजार कराओ हमे इतना<br /><span class=""> की</span> वक्त के फ़ैसले पर अफसोस हो जाये ...<br /><span class=""> क्या</span> पता कल तुम लौटकर आओ<br /><span class=""> और</span> हम खामोश हो जाये ....<br /><span class=""> किसी</span> पत्थर की मुरत से मोहोब्बत का इरादा है .... "<br />चोर साला .... लेकीन चोरी भी क्या खुब की दिल खुष हो जाये ..... :-)<br /><br />परवा सकाळी log-in केले तर एकाचे status - " When snake is alive, snake eats ants. When snake is dead, ants eat snake. Time can turn in any time. Don't neglect anyone in your life ... "<br />म्हणले अरे बाप रे... काय हे सकाळी सकाळी ??? ..... बरेच दिवस मी याला neglect करत होतो...... आज पटकन त्याला ping केले आणि "Good Morning - Good Day " करुन टाकले ... :-)<br /><br />आता आमचे जोशी बुवा ... यांना गनिमी काव्याने लढायला आवडते ... max वेळ तर ते भुमिगत ( invisible) असतात ... पण तर कधी ते प्रसन्न झाले आणि त्यांनी दर्शन देण्याचे ठरवले तरी कमीत-कमी बोलणे यावर त्यांचा जोर असतो ....मग status काय तर " Be Good"<br />नेमके कळतच नाही की हा प्रामाणिक पणे कबुल करत आहे की " In future, I will be good " का मग आपल्याला दरडावतोय " You better be good ... " .... he he he<br /><br />गोगट्या म्हणतो ," When I need you, I just close my eyes... " ......<br />आतीच्यायला .... ( once again अशोक सराफ़ estyle बर का ).... आमच्या बाबतीत कधीच असे का होत नाही ?<br />आम्ही डोळे बंद केले की कायम झोपच लागते ... हे हे<br />असत बाबा नशिब एखाद्याचे ....<br /><br />रचना चे status मस्त होते ... " Either write something worth reading or do something worth writing.... "<br />बहुतेक माझे blog वाचुन तीला हे सुचले असावे... :-) ... तीने मनात विचार केला असेल की हे वाचुन तरी शार्दुल आजुन फ़ाल्तु blog लिहिणार नाही ..... :)Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-37235171942705261772009-09-08T03:33:00.000-07:002009-09-08T03:34:59.731-07:00हींदी सिनेमा : माझी कारकीर्दशिरीश कणेकर यांनी सांगीतल्या प्रमाणेच हींदी सिनेमा बघण्याची माझी कारकीर्द "प्रदिर्घ" आहे...गेल्या २-३ वर्षां मध्ये तर कोणताही हींदी सिनेमा relase झाला आणि मी तो पाहीला नाही असे होणार नाही .. ( विश्वास ठेवा, ही अतिशयोक्ती नाही .. ) .. प्रत्येक weekend ला एक असा माझा score आहे... (या माझ्या कामगिरी बद्दल खर तर Bombay Talkies Jade Cinema Singapore यांच्या वतीने माझा जाहीर सत्कारच व्हायला हवा ... अस्सो ).... पण एक माणुस मला sollid completetion देत आहे.. and is one and only one ... ’रॉनी स्क्रूवाला’... एका weekend ला एक या rate ने मी तर फक्त सिनेमा बघतो...पण हा तर एका weekend ला एक या rate ने सिनेमा produce करतो... अरे काय ??? असे कोणते आणि कीती स्क्रु याने विकले आहेत की याच्याकडे इतका पैसा आहे ?.. अस्सो....तो भाग वेगळा....<br /><br />मी समीक्षक ( ’critic' हा शब्द वापरायला जास्त छान वाटत ना ? :) ) नाही... पण जर हिमेश रेशमिया स्वत:ला हीरो म्हणवुन घेतो तर जगात कोणी कोणालाही काहीही म्हणु शकते असे मी जाहीर करतो. ...हिंदी सिनेमा बघताना माझ्या अपेक्षा पण फ़ार माफक असतात हो..तुषार कपूर कसा आपण एका तरी सिनेमा मध्ये हीरो म्हणुन hit होऊ य़ा भावनेने अभिनय (?) करतो... अगदी तसेच जरा तरी मनोरंजन होइल या भावनेने मी सिनेमा बघतो...परंतु सानिया मिर्झा कशी प्रत्येक grandslam मधुन हात हलवत परत येते ना, तसाच मी प्रत्येक वेळेस निराश होउन परततो... ( सानिया मिर्झा वरुन आठवले की कोणीतरी दीया मिर्झा नावाच्या ताई पण या line मध्ये कधितरी आल्या होत्या ना ? त्याना आता किती पोरं-बाळं ... अस्सो ... ) पण माझ्या आणि सानिया मध्ये पण साम्य आहे बर का.... तीला असे वाटते की पुढच्या grandslam मध्ये तीला नक्की better perform करायला जमेल आणि मला असे वाटते की पुढच्या weekend ला मला नक्की better performance बघायला मिळेल....<br /><br />मागच्या एक-दीड महीन्याचा आढावा घेतला ना तर न्यु यॉर्क, कंबक्त इश्क, लव आज तक, कमीने.... कमीने ... कमीने ????.... अरे, हे काय नाव आहे ? आधी मला वाटले की मराठी सिनेमा आहे आणि Swine flu ची परीस्थिती लक्षात घेउन एका भाऊक producer ने देवाला साकडे घातले आहे की देवा नारायणा जरा ’कमी ने ’...( sorry...sorry.... पण अहो, असले सिनेमा पाहील्यावर विनोदाची पातळी पण अशीच होणार हो... )... बर... धर्मेन्द्र चा या सिनेमाशी अर्था-अर्थी संबंध नाही ( म्हणजे त्याचे पैसे यात गुंतले नाहीत ).... review मध्ये ४ स्टार , त्यामुळे माझ्या अपेक्षा आधिच खुप वाढल्या होत्या पण माझी अवस्था अगदी तशी झाली जशी निवडनुक निकाला नंतर BJP ची झाली होती...<br /><br />परवा तर हाइट झाली ... " आगे से राईट "......पुर्ण सिनेमा संपला तरीही मला सिनेमा अणि त्याचे नाव यातला संबंध कळलाच नाही.....श्रेयस बद्दल आपण नंतर बोलुयात.. ( शेवटी एका मराठी माणसानेच दुसर्या मराठी माणसाला पाठीशी घालायचे.... :) ) ...बहुदा ते एक कोडे असावे की ’ ओळखा पाहु, असे नाव का ठेवले ते ’.... म्हणजे मग माणसाने विचार करुन-करुन करुन-करुन करुन-करुन त्याच्या बुद्धीला चढलेला गंज जरा तरी उतरेल....<br /><br />तुम्हाला असे वाटत आहे का की मी वैतागलो आहे ? ... तसे असेल तर आत्ताच सांगतो की जो माणुस ’द्रोणा’ पाहील्या नंतर सुद्धा पुन्हा हींदी सिनेमा बघु शकतो त्यात खरा संयम आहे... त्यात परत ’सावरीया’ आणि ’ओम शांति ओम’ असे दोन सिनेम ६ ते ९ आणि ९ ते १२ असे सलग पाहण्याच्या कमगिरीची नोंद माझ्या नावावर आहे....’आजा नच ले’ हा सिनेमा काही अपरीहार्य कारणामुळे ( याला लोकाग्रह असे म्हणु शकतो ) ३ वेळेस पाहण्याचा पराक्रम मी केलेला आहे...तेव्हा...असल्या क्शुल्लक गोष्टींमुळे डगमगणारा मी नव्हे.....माझ्या शौर्याचा अंदाज तुम्हाला आला असेलच म्हणुन सांगतो की Bollywood वर माझा खूप जास्त विश्वास आहे....अगदी तसा जसा भारतीय क्रिकेट मंडळाचा पार्थीव पटेल वर ...<br /><br />त्यामुळे मी आता नव्या दमाने weekend ची वाट पाहात आहे.... या week मध्ये प्रदर्शीत होत आहे ’Three Love Lies Betrayal' .... !!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-11415853281670060482009-04-23T01:00:00.000-07:002009-04-23T01:06:09.712-07:00माझे लिखाण !!!बरेच दिवस झाले... ’काहितरी लिहायचे आहे... लिहायचे आहे ’ अरे केवळ म्हणत होतो... मुहुर्त काही लागत नव्हता ... पण खरी गोष्ट अशी आहे की काही सुचतच नव्हते...असे काही न सुचल्यामुळे जर खुप दिवसात काही लिहिले गेले नाही आणि कोणी त्या बद्द्ल विचारले तर मी सांगतो.. " अमिर खान कसा वर्षातुन फ़क्त २ सिनेमा करतो, तसा मी २ महिन्यातुन फ़क्त १ blog लिहीतो...हे हे हे "....चला... शार्दुल साहेब, लोकांनी फ़टके मारण्या आधी टिंग्या मारणे पुरे करा.... :) :) :)<br /><br />आता काय सांगु माझी व्यथा... खुप वेळेस कागद-पेन घेउन बसतो... काहीतरी खरडतो...कसं-बसं एक पान पुर्ण करतो... नंतर वाचतो तर माझी मलाच लाज वाटते...अरेरेरेरेरेरे....मीच ते फाडुन टकतो...पाचवीतली कविता आठवतो... ’नन्ही चिंटी जब दाना लेकर चढती है... चढती दिवारपे सौ बार फ़िसलती है ’ .... मुंगी पासुन पुन्हा inspire होतो ( वा वा... ) ...पुन्हा एकदा कागद घेतो...पुन्हा फडुन टाकतो... :( ...मला काहीच सुचत नाही हो... बाहेर मात्र सर्वांना ताठ मानेने सांगतो " मी माझे सर्व लिखाण publish करत नाही...मी फक्त स्वत: साठी लिहितो.. " हे हे हे....( वाह रे मेरे proposal के शेर... what a compliance ) ... :) :) :)<br /><br />आज काल मी recession चे कारण पुढे करतो... ( this is too much ... )....." अरे बाबा... भल्या-भल्या company ने projects hold वर टाकले आहेत...तेव्हा माझ्या सारख्या छोट्या माणसाची काय कथा ... " हे हे हे..... समोरच्याला पण माझ्या मेंदु मधले recession कळले असावे...तो पुढे काही विचारतच नाही.... नाईलाज आहे हो... काही सुचतच नाही....<br /><br />आधुन-मधुन मी ’ग्यान’ वाटतो....मी सांगतो " असं जमत नाही...लिखाण म्हाणजे काही printer नाही... तो कसा ’print’ म्हणले की गुमाने print करतो...पण...’ लिहा’ ही command मला माझ्या menu / file मध्ये सापडतच नाही..." :)<br /><br />परवा एक मित्र म्हणाला .." बोल बच्चन कमी कर...तुझ्या बुद्धीला गंज चढला आहे...इतक्या गोष्टी आजु-बाजुला बघतोस...मग काय विषय नाही लिहयला ? " ... माझा मित्र विसरला की मी sales मध्ये काम करतो...." अरे राजा... नुसता विषय पुरतो का ?... mood पण काही गोष्ट असते... पिसे असली तरी मोर उगाच पिसारा फुलवुन नाचतो का ?.... त्यासाठी पाऊस पडावा लागतो...मोर खुश व्हावा लगतो..." मित्र मला थांबवुन म्हणाला "पुरे.... जमलं तर लिही...नाही तर राहीले ... " हे हे हे... :) :) :) ..... पण खरच मला काही सुचत नाही हो...<br /><br />कधी कधी मी सांगतो..." मी फक्त quality stuff लिहितो " ...( म्हणजे बाकी लोक काय खराब quality चे लिहीतात का ? ) ... हे म्हणजे अगदी VVS Laxman ने " मी फक्त test cricket खेळतो " असं सांगण्या सारखे झाले... :) :)..... अंदर की बात ये है की लक्ष्मणला कोणी ODI मध्ये घेत नाही आणि मला काही blog लिहायला सुचत नाही....<br /><br />स्वत:ला मात्र मी साहेबांचा आदर्श घालुन दिला आहे... ( नाव घेत नाही....आपण सुद्न्य आहातच...)... किती अपयशे आली...पण...वर्षो-न-वर्षे नेटाने त्यांनी खुर्चीचा प्रयत्न चालु ठेवला आहे...मी पण कितीही काही झाले तरीही blog लिहिण्याचा मझा प्रयत्न चालु थेवणारच..... साहेब मत (vote) मागतात.. मी पण मत (comment) मागतो ... कसे ???.....:) :) :)Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-27423629446622221412009-01-28T23:27:00.000-08:002009-01-28T23:55:26.947-08:00Mazi Doordrushti !!!काल रात्री झोपायला जरा उशिर झाला...( हे काय सांगतोय मी ??? ... रोज रात्री laptop वर एक नाटक किंवा सिनेमा अस गणित असल्यावर ऊशिर तर होणारच ना... ) .. तर सांगायचा मुद्दा काय की यामुळे उठायला पण जरा ऊशिरच झाला... जरा म्हणजे...साडे नऊ वाजले...<br /><br />" अरे बा.ss.प रे...बोंबला...".अस म्हणत उठलो...पटापट पटापट आवरुन सव्वा दहा ला touch...साहेब लोकांना / ओळखीच्यांना दिसणार नाही असे दरवाजे वापरुन माझ्या जागेवर येउन बसलो...कानोसा घेतला..सर्वत्र शांतता... हुश्श म्हणुन laptop सुरु केला...mail check करुन झाले...एक तासाभराने लक्षात आले की दीड-दोन तास मी office मध्ये नव्हतो आणि कोणाला काही कळलेच नाही...कोणाला काही फ़रक पण पडला नाही...<br /><br /> आई शप्पथ ...मी पुर्ण दिवस जरी office ला नसतो आलो तर.. :) :) :)... तरी.... कोणाला काही कळले पण नसते... :) :) :).... माझा boss ??? मुळातच sales च्या लोकांना हा फ़ायदा...माझा boss हा फ़क्त अमावस्या / पौर्णिमा किंवा दसरा/दिवाळी असाच दर्शन देतो... ( singapore मध्ये असल्यामुळे दसरा/दिवाळी च्या ऐवजी chinese new year / हरीराया असे म्हणावे लागेल :) )... दुपारी तीन नंतर माझ्या boss ला office मध्ये दाखवा आणि १०००$ मिळवा असे मी जाहीर केले असते हो...पण त्याच्या साठी १०००$... ???... जाऊ दे....<br /><br />माझ्या मनात विचार आला... तसाही माझा साहेब माझ्याशी email किंवा phone वर बोलतो... मग...मी कशाला झक मारायला office मध्ये येत आहे ??? घर तसेही office पासून ५ मिन च्या आंतरावर आहे...अचानक meeting जरी बोलावली तरी "आलो sss०००००००" असं म्हणत ५ मिन मध्ये पोहोचता येइल...<br />" छे .... ऊगाच एक वर्ष वाया घालवलं " ( हे अगदी प्रशांत दामले style )... :) :) :)<br /><br />आता मात्र नको ते डोके चालायला लागले आहे....<br />नाही..नाही...... फ़रक तर पडला पाहीजे...<br />मी १० मिन जरी नसलो तरी फ़रक पडला पाहीजे...<br />काम नसेल तर ऊगाच meeting call करुन २-४ तास तोंडाची वाफ़ दवडलीच पाहीजे...<br />बाकी काही issue नसतील तर quality / improvement चे issue करुन आपला झेंडा फ़डकवलाच पाहीजे...<br />काहीच नाही झाला तर निदान time management / discipline यावर तर भाषण ठोकलच पाहीजे...<br />नाही तर काय....<br /><br />अहो...recession आहे सध्या...<br />गुलाबी पावती मिळण्यापेक्षा हे वरचे केव्हाही चांगले नाही का ?<br />अहो..कोणाचा काय भरोसा... काहीच नाही केले म्हणुन मानाचा नारळ आपल्यालाच मिळायचा...<br /><br />डोळ्यां समोर एकदम ’ हम है राही प्यार के ’ मधला अमिर खान आला ... गाणं पण कोणतं तर...<br />" हम हुवे बरबाद ..अब तो.. हम हुवे बरबाद..<br />तुम रहो आबाद... अब तो..तुम रहो आबाद "<br /><br />आई ला..... आपले असे झाले तर ???<br />आता आज दुपारी मला रोज येते तशी office मधली झोप काही येणार नाही..... !!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-12313452514372899892008-12-11T00:16:00.000-08:002008-12-11T00:22:26.105-08:00शाळेतल्या परीक्षा !!!शाळेतल्या परीक्षा आठवतात ??? माझ्या पोटात गोळा आला एकदम...<br />अहो येणारच... अरेरेरेरेरेरेरे....काय प्रश्न हो ते ?<br />कारणे द्या, कोण कोणस म्हणाले, संदर्भासहीत स्पष्टीकरण द्या, ईसवीसन, भाषांतर, जोड्या लावा ..<br />असले हे हजार प्रकार...मला सांगा ... काय उपयोग हो ह्यांचा ??<br /><br />’कोण कोणास म्हणाले’ ... याचे उत्तर म्हणजे, "अमुक-अमुक’ व्यक्ती तमुक - तमुक व्यक्तीला ’तेव्हा’ अशा शिव्या घालत होती..." असा प्रकार हा...<br />मला सांगा... कोणी कोणालाही काहीही म्हणो...आपल्याला काय करायचे आहे ?<br />कोणी सांगीतल्या आहेत चांभार चौकश्या ?आपण आपलं सरळ नाका समोरच्या रस्त्याने चालावं म्हणले ..तर...नाही... खुपसा नाक लोकांच्या बोलण्यात...<br />मी सांगतो, लहान वयात gossip करायची सवय लागते ना ... ती यामुळेच... :) :) :)<br /><br />’कारणे द्या’... वाईट सवई लागतात हो यामुळे...<br />कार्टी घरात वकीली सुरु करतात...कहीही झाला की एकच..’ कारणे द्या"...<br />लहानपणी शाळेत ज्याना हा प्रकार छान जमतो ना...ती लोकं बहुदा मोठेपणी राजकारणी / नेते बनत असावीत..एकतर ’कारणे द्या’ यात ती expert असतात किंवा मग ’कारणे दाखवा’ असं म्हणुन मोकळी होतात..<br /><br />’जोड्या लावा’... हा प्रकार मुळात ऎकतानाच ’काड्या लावा’ असा वाटतो... त्यामुळे असेल कदाचीत, पण त्यतल्या त्यात बरा वाटतो...<br />पण काय हो हे.... इथे २ गट असतात ना ? ...एका मध्ये ’लाला लजपत राय’ आणि दुसर्या गटा मध्ये ’सायमन गो बॅक’...???<br />डोक्याचा नुसता भुगा....परीक्षा प्रकार कसा interesting बनवावा ना...<br />आता, लाला लजपत राय आणि सायमन यांचा आज-काल च्या पोराना काय उपयोग ?<br />त्यामुळे जोड्या लावा प्रकारात काय करावं... एका गटात टाकावं अजय जडेजा, दुसर्या गटात टाकावं match fixing...एका गटात टाकावं करीना कपूर, दुसर्या गटात टाकावं सैफ़ अली खान...<br />पोरांच general knowledge कसं up-to-date राहील.. आणि...लहान जाऊ द्या, पण मोठ्यांचा interest पण टिकुन राहील.... :) :)<br />अरे बाप रे.... नको नको....<br />का गटात सलमान, अभिषेक आणि विवेक आले आणि दुसर्या गटात ऎश्वर्या आली तर ?..<br />बिचारी पोरं गोंधळुन जातील...त्या पेक्षा ’जोड्या लावा’ प्रकार पण नको....<br /><br />’इसवीसन’... हा प्रकार तर प्रत्येकाच्या पाचवीला पुजलेला आहे ( म्हणजे तो फ़क्त पाचवीच्या परीक्षेत विचारल्या जातो असे नाही... )<br />हा प्रकार जरा अती होतो हो....इथे काल सकळी कोणती भाजी खाल्ली ते अठवायची बोंब असते तर मग तात्या टोपे कधी पळुन गेले हे कसे अठवणार हो ?<br />एक तर आपल्या आधीच्या लोकांनी धडमभार मारा-मार्या केल्या...तीतकेच तह केले ....<br />त्यांनी काहीही करायचे आणि आपण त्यांच्या तारखा लक्षाट ठेवत बसायचे...?<br />देवा....वाचव रे.....<br /><br />आज-काल चे group D चे प्रश्न... " बागेची लांबी इतकी, रुंदी इतकी... मध्ये हिरवळ आहे..रस्ता आहे...त्याची लांबी-रुंदी....तर याचे क्षेत्रफ़ळ किती..आणि त्याचे ते किती ? "<br />नुसता बागेतला माळी करुन टाकला बघा पोरांचा....<br />group D चे प्रश्न जरा group D चे शोभतील असे तरी असावेत...मुलांना विचार करुन लिहायला लागले पाहीजे...<br />" निखिल चोप्रा याची cricket कारकिर्द " आढावा घ्या......किंवा मग.... " भोजपुरी cinema चे भारतीय सीनेस्रुष्टी मधले स्थान " विचार व्यक्त करा....<br />कसे ???<br /><br />’गाळलेल्या जागा भरा’...<br />आता मला एक सांगा... "शहाजी हे शिवाजी च्या वडीलांचे ....... होते " या प्रश्नाचे उत्तर " शहाजी हे शिवाजी च्या वडीलांचे ’नाव’ होते " , हे कसे कळणार हो ???<br />किंवा आता हे बघा...<br />आमच्या ह्रुषीकेश ला परीक्षेत प्रश्न विचारला , " रोज सकळी .... लावुन अंघोळ करावी "<br />आमचा ह्रुषी इतका हुशार आहे ना.. त्याने नीट विचार केला आणि लिहीले , " रोज सकळी ’दरवाजा’ लावुन अंघोळ करावी"...<br />आता...’ दरवाजा लावुन ’ च्या ऎवजी ’ साबण लावुन’ अस उत्तर अपेक्षीत होतं त्याला ह्रुषी तरी काय करणार ???<br /><br />एकंदरीत काय... तर...अशी ही आपली सर्वांची परीक्षा !!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-77544512069387317372008-10-29T19:59:00.000-07:002008-10-29T20:12:33.422-07:00व्हॅलेनटाई’स डे !!!आज असच सहज खुप पुर्वी लिहीलेले वाचत होतो आणि हे सापडले... माझं मलाच हसु आले... या बरोबरच बाकी सगळ्या गोष्टी पण एक-एक आठवल्या... शिल्पा इकडे आली आणि नंतर काय... धमालच धमाल.....<br />-------------------------------------------------------------------------------------------------<br /><br />आज व्हॅलेनटाई’स डे ...बरीच वर्ष झाली...मी प्रत्येक वेळेस ठरवतो की आता पुरे झालं .. पुढच्या व्हॅलेनटाई’स डे ला मी एकाटाच देवदास सारखा नाही राहाणार...देवदास चे पण बरे होते हो...पारो च्या गम मध्ये त्याच्याकडे निदान चंद्रमुखी तरी होती...इथे तर सगळच उजेड आहे...<br /><br />शाळेत असताना बरोबर सगळी पोरचं...मुलांची शाळा ना आमची...तेव्हा असलं काही घडणं शक्य पण नव्हतं..कोलेज सुरु झालं ..पण आम्ही मराठी माध्यमात शिकलेली पोरं...पोरगी म्हणलं की त-त-प-प... इंजिनेरींग सुरु होइ पर्यंत वेळ कधी गेली ते कळलच नाही...इंजिनेरींग मध्ये जरा कुठे मुलींकडे बघायला लागलो होतो...पण काय...जवळ जवळ सगळ्याच पोरी आधीच कोणीतरी लांबवल्या होत्या...!!! त्यामुळे आमचा व्हॅलेनटाई’स डे हा केवळ पिवळा गुलाब हातात घेऊन सकाळ ते संध्याकाळ तो कोणाला न देता फ़क्ता विचार करण्यातच जायचा... गाडी कधी रेड रोज कडे वळलीच नाही...मग पुढे काय...<br />नोकरी लागली पण छोकरी काही मिळाली नाही...!!!<br /><br />गेले काही दिवस मात्र आयुश्यात एकदम गडबड उडाली आहे... कोणाच्या येण्याने इतका फ़रक पडतो असा मला कधी वाटला नव्हतं...<br /><br />तीच्या बद्दल जर कोणी मला सांगायला सांगितले तर सांगताच येणार नाही मला...एकदम प्रशांत दामले अठवेल...’एका लग्नाची गोष्ट’ मधला..<br /><br />"सर, तीचं वर्णन करताना शब्दांचे कसे आपसुख गाणे होते ..!!! "<br />ती परी....आस्मानीची....<br /> ती परी....आस्मानीची....!!!<br /><br />डोळे तीचे सळसळती माश्यांची जोडी...<br />ओठ तीचे रसरसत्या संत्र्याच्या फ़ोडी...<br />गालावर थरथरते साय दुधाची...<br />अंगावर चव झरते गोड मधाची...<br /><br />ठरवलं...आज व्ही.डे. आहे...आज तीला सांगायचं... अगदी सगळं-सगळं सांगायचं...पण..पण काय पण काय....खाली डोका वर पाय...<br />तोंडातुन शब्दच बाहेर पडत नाहीत ना...मी एकदम नर्व्हस झालो...मनात बेचैनी वाढत होती...खोट-खोटं हसुन मी बेचैनी दाबत गेलो...<br /><br />लंच साठी सगळे जमले...ती पण आली...माझ्या बाजुलाच बसली...मनात परत म्युझिक सुरु झाला...( ती परी....आस्मानीची....!!! )...<br />मी शांत-शांत होतो...ती एकदम अचानक, कोणाला ऐकु जाणार नाही अशा आवाजात म्हणाली, " मी या टेबल खाली तुझा हात पकडला तर कोणाला दिसेल का ? "...<br /><br />मी तीच्याकडे बघतच राहीलो...माझी विकेट या गुगली मुळे कधी ऊडाली मला कळलेच नाही...तीच्या चेहर्यावर तेच सुंदर हास्य...तीचे ते वाक्य म्हणजे माझं व्हॅलेनटाई’स गिफ़्ट होतं...She made my day !!!<br /><br />तीला गिफ़्ट काय द्याव याचा विचार तर केव्हा पासुन करत होतो...कहीतरी priceless असं तीला द्यायचं होतं...काय फ़क्त तेचं कळत नव्हतं...<br />आता विचार करत आहे की एक गिफ़्ट ribbon घेऊन येतो...स्वतःच्या भोवती अडकवतो...आणि तीच्या समोर जाऊन उभा राहातो...<br /><br />आवडेल का तीला ???Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-11042187506236188402008-08-13T03:45:00.000-07:002008-08-13T03:54:24.025-07:00Engagement Special !!!!Engagement Day..... !!!<br />खुप दिवस वाट पाहात होतो आम्ही ..... खुप जास्त excitement... खुप सारे plans... खुप सारी shopping....<br />येणार-येणार म्हणता-म्हणता तो दिवस आला आणि गडबडीत कधी संपला कळले पण नाही... सगळी कडे आनंद, हसणे आणि समाधान अशा स्वरुपाचा तो दिवस होता..<br /><br />दुसर्या दिवशी सकाळी माझ्या भाऊजींनी मला विचारले " कसे वाटले engagement होताना ?"<br />मी पट्कन म्हणालो, " अहो, किती गडबड झाली...काही कळलच नाही हो..."<br />भाऊजींन साठी तर ही half volley होती....<br />" बाबा रे, सगळ्याच मुलांच असच होतं... काहीच कळत नाही... आणि जेव्हा कळतं, तेव्हा खुप ऊशीर झालेला असतो... हे हे हे "....<br />भाऊजींनी लगेच sixer मारला होता....<br /><br />आज-काल मला प्रत्येक जण एकच प्रश्न विचारतो, " Engagement झाल्यावर कसं वाटतं ? "<br /><br />एक तर आमच्या madam US मध्ये आहेत.. मी इथे Singapore मध्ये आहे..<br />माझा ३ वर्षाचा भाचा हो.... तो पण काही कमी नाही .....<br />मला phone वर विचारतो, " मामा, करमतयं का ? " ( मी इथेच चाट पडलो... )<br />मी म्हणलो, " नाही रे.... "<br />तर मग हा म्हणतो, " हो...होतं असं... " मी गप्पच..... [ पलीकडे speaker phone चालु आहे...आणि सगळ्यांचा हसण्याचा आवाज मला ऎकायला येत आहे :) :) :) ]<br />अरे...... तुझं वय किती... तु बोलतो किती....<br /><br />आमच्या madam तीकडे आहेत म्हणल्यावर सगळे जण लयं प्रश्न विचारतात<br />" काय मग.. तु पण तीकडे job शोधणार का?"<br />" काय.. तु पण आता तीकडेच पुढे शिकुन घे... "<br /><br />लोकांना माणसाचे सुख बघवत नाही का हो ??? खर तर कीती सुंदर विचार आहेत मझ्या डोक्यात...<br />Dependant visa वर तीकडे जावे...<br />बायकोला अभ्यास / नोकरी असे सर्व तीचे व्याप करु द्यावेत...<br />मी पुर्ण घर सांभाळीन ...स्वयंपाक , धुणी / भांडी मी सगळं बघुन घेइन...<br />बायकोला car घेउ देत...<br />मी त्याच car मधुन तीला office ला सोडायला/आणायला जाइन... [ मधल्या वेळात त्याच car मधुन मस्त उंडारुन येइन.. :) ]<br />तीला काय हव-नको ते जातीने लक्ष देउन बघेन... किती मदत होइल तीला माझी... :) :) :)<br />हे सगळं सोडुन माझ्या मागे अभ्यास आणि job चा त्रास लावण्यात लोकाना काय आनंद मिळतो ????<br /><br />आता खरं सांगु का ?<br />Engagement झाल्यावर खुप छान वाटतं...<br />या सगळ्या भावना शब्दात व्यक्त करणं कदाचीत मला कधीच जमणार नाही...पण....खुप जास्त छान वाटतं इतका मात्र नक्की....<br />आयुष्यात आपल्या बरोबर होऊ शकणार्या खुप सुंदर व सुखद गोष्टींपैकी ही एक महत्वाची हे मी नक्कीच म्हणु शकेन.... !!!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-21597855138030934282008-06-30T10:01:00.000-07:002008-06-30T10:05:56.932-07:00अब क्या कहें !!!कीस्सा त्या दिवसांतला आहे की आम्हा सर्व मित्रांना engineering नंतर पुण्यात नोकरी मिळाली व आम्ही सर्व जण पुण्यात भाड्याने घर घेऊन राहायला लागलो... नविन नोकरी, घरा पासून दुर, सगळे मित्र .. मग काय, काही विचारायलाच नको...मस्त मजा चालु होती... अगदी छान bachelor's life जगत होतो आम्ही सगळे...सहाजीकच प्रत्येक जण हा खुद की मर्जी का मालीक... त्यामुळे घरामध्ये हवं तस रहाणे, हव्या तेथे गोष्टी टाकणे, हवा तसा पसारा करणे यात काही नविन नव्हते... अचानक कोणाच्यातरी बावळट डोक्यात घर स्वछ ठेवण्याची कल्पना आली... "घर" हे "घर" वाटले पाहीजे असे आमच्या घार ( घारपुरे ) चे म्हणणे होते... अचानक घरात कपाटे आली...मग पडदे आले...झाडु व्यवस्थित मारल्या जायला लागला... आणि घार च्या डोक्यात एक प्रश्ण आला ...<br /><br />" आपण इथे घर म्हणुन राहातो... सर्व गोष्टी घरच्या सारख्या करतो...तर मग आपल्या bathroom मध्ये प्रत्येकाचा वेगळा साबण कशाला ??? "<br /><br />सगळे जण हैराण झालो...घार काही केल्या ऐकत नव्हता... अथक परीश्रम करुन सर्वांनी मिळुन त्याचे म्हणणे हाणुन पाडले..<br /><br />शांत आवाजात घार म्हणाला " आता मला कळलं की आपल्या घराला घरपण का येत नाही " :) :) :)<br /><br />-------------------------------------------------------------------------------------------------<br /><br />दिवस तेव्हाचे होते जेव्हा mobile हा प्रकार बर्या पैकी नविन होता... incoming call साठी पण पैसे पडायचे...मी honeywell मध्ये होतो त्या वेळेस... अचानक आमच्या आई च्या डोक्यात कुठुन तरी आले की मला mobile पाहीजे... आई ला विचारले की, " अगं कशाला ? तु घरीच असतेस ... landline आहेच...उगाच सांभाळण्याची कटकट होइल..".... पण नाही....<br /><br />मी आई ला mobile दिला...<br /><br />त्या नंतर १-२ दिवसां नंतर , दुपारची वेळ होती...मी एका meeting मध्ये होतो... मला एक खुप महत्वाचे presentation द्यायचे होते... आमच्या BU चे head पण meeting मध्ये होते... मी presentation देण्या साठी उभा राहणार तेव्हद्यात माझा mobile vibrate झाला...<br /><br />" Aai calling... " आणि लगेच call बंद झाला...<br /><br />आई ने आत्त्ता का call केला ?... काय झालं ??....phone का बंद केला ???<br /><br />मी पटकन "excuse me" म्हणुन बाहेर आलो आणि desk पर्यंत न जाता लगेच mobile वरुन आई ला call केला... आई ने phone ऊचलला...<br /><br />" ये ये ये .... तुला काय वाटल ? तुला एकट्यालाच मित्रां बरोबर missed call-missed call खेळता येते ?? मी तुझा call उचलला... "<br /><br />आता काय बोलणार ?? :) :) :)<br />-------------------------------------------------------------------------------------------------<br /><br />माझ्या आई चे एक मामा आहेत... रमेश मामा... आई चे मामा असले तरीही आम्ही सगळे पण त्यांना प्रेमाने रमेश मामाच म्हणतो...<br /><br />या गोष्टीला पण आता खुप वर्ष झाली... रमेश मामा एकदा hair dye विकत घ्यायला दुकानात शिरले...<br /><br />रमेश मामा , " hair dye पाहीजे "<br /><br />दुकानदार , " कोणत्या brand चा पाहीजे ? "<br /><br />रमेश मामा , " Godrej चा द्या "<br /><br />दुकानदाराने एक box समोर ठेवला..<br /><br />रमेश मामा , " हा केव्हद्याला ? "<br /><br />दुकनदार , " ७५ रुपये"<br /><br />रमेश मामा , " बाप रे..... म्हणजे गड आला पण सिंव्ह गेला ना ... "<br /><br />दुकानदार बुचकळ्यात पडला , " म्हणजे ??.... मी समजलो नाही साहेब .. "<br /><br />रमेश मामा , " अहो.. केस तर काळे झाले...पण डोळे पांढरे झाले ना ... "<br /><br />:) :) :)<br />-------------------------------------------------------------------------------------------------Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-38447184677827243892008-06-02T00:37:00.000-07:002008-06-02T00:41:41.423-07:00What a day !!!!काही काही गोष्टी आपल्याला कधी आणि का आठवतात हे सांगता येत नाही...आज जवळ-जवळ ४ वर्ष झाली या गोष्टीला, पण सगळ आजुन नजरे समोर तसच आहे...<br /><br />मला आजुन नोकरी मिळाली नव्हती...पण खुप प्रयत्नां नंतर Honeywell मधुन interview चा call आला होता...interview सोमवारी होता आणि मधे ३-४ दिवस होते म्हणुन मी मित्रांच्या बरोबर घरी औरंगाबादला गेलो होतो...माझे मित्र आधिच पुण्यात नोकरी करत होते आणि मी त्यांच्याच बरोबर भाड्याने घर घेउन पुण्यात राहात होतो...हे माझे मित्र weekend साठी घरी आले की मग रविवारी रात्री १२ च्या बसने पुण्याला परत जायचे...या वेळेस पण तसच ठरवल होता...या बसला गर्दी असते म्हणुन नेहमी प्रमाणे reservation पण केले होते... मी, अमित आणि स्वप्निल...२६, २७, २८..." काय यार...इतक्या मागे... " असं नाक मुरडतच आम्ही booking केले होते...<br /><br />reservation केलेले असल्यावर १२ च्या गाडीला १२ ला २ मिन कमी असताना तीथे जाउन बसलेल्या माणसाला उठवण्यात मजा येते ना... ( आम्ही खरच hopeless होतो )..बस मध्ये पाय ठेउन पाहीले तर २६, २७, २८ सोडुन पुर्ण बस भरलेली होती...बसच्या खाली पण खुप जास्त गर्दी होती..." पोपट झाला यार" असे म्हणत आमच्या जागेवर गेलो...तेथे त्या जागेवर एक bag ठेवली होती जी आम्ही उचालुन खाली थेवली आणि जागेवर बसलो...<br /><br />२-३ मिन नंतर एक मणुस चढला व त्याने पाहीले की आपली जागा गेली...त्याला राग आला.. " reservation केले तर मग वेळेवर येता येत नाही का... स्वतःला समजता काय...माझी bag कोणी फेकली "...असे त्याने सुरु केले....आम्ही त्याला समजाऊन सांगण्याचा प्रयत्ना केला की bag फेकली नाही तर ठेवली आहे...तर मग त्याने सगळ्यां समोर आई-बहीणी वरुन शिव्या द्यायला सुरुवात केली... ते इतका घाण वाटत होत म्हणून मी त्याच्याकडे एक तुछ्ह कटाक्ष टाकला आणि खिडकीतुन बाहेर बघायला लागलो... " काय रे ढापण्या.. काय बघतोस ? " असा आवाज कानावर पडला म्हणुन तीकडे बघायला गेलो तर तीतक्यात त्या मणसाचा हात माझ्या चेहरयाच्या इतक्या जवळुन फीरला आणि केवळ माझ्या चष्म्याला त्याचे बोट लागुन चष्मा खाली पडला. मला कळलेच नाही काय झाले ते. मी चष्मा उचलला, डोळ्यावर चढवला..आणि दुसरया क्षणाला माझ्या हाताची पाच बोटे त्या माणसाच्या डाव्या गालावर उमटली होती.. कसे घडले , काय घडले माहीत नाही.. पण तो feel आजुन पण माझ्या हातांवर मला जाणवतो...तो माणुस चीडला पण तो काही बोलणार तीतक्यात लोक मध्ये पडले आणि त्याला बस मधुन खाली उतरवले...<br /><br />पहाटे पुण्यात पोहोचलो...एक पण auto वाला meter प्रमाणे कोथरुड ला यायला तयार नाही.. दिडपट तर सोडा पण ८० रु. च्या खाली कोणी बोलायला पण तयार नाही..काय करणार..अडला हरी गाढवाचे पाय धरी...<br /><br />सकाळी ९ वाजता निघताना अमोल चा shirt घातला कारण तो मझ्यावर छान दिसत होता...honeywell मध्ये पोहोचलो आणि पाहीले तर शर्ट ला लावलेल्या पेन मधुन शाई निघुन सगळा खिसा निळा झाला होता..<br /><br />तसाच आत गेलो...receiption च्या तिथे बसलो...honeywell ची चमक-धमक बघत होतो मी...थोड्या वेळाने एक ताई आल्या आणि मला एका desk वर बसायला सांगितले...मग एक paper हातात दिला आणि म्हणे की हा apptitude चा paper सोडव...कधी नव्हे ते chance मिळाला होता...धपाधप १० च्या १० प्रश्ना सोडवुन टाकले...मस्त वाटत होतं एकदम...लगेच मी स्वतःला एका cubical मध्ये काम करण्याची स्वप्ने पण बघायला लागलो...<br /><br />तेव्ह्ड्यात " This is the technical test paper" अस म्हणत त्या ताई ने स्वप्नं मोडले...written tech test paper ???....हे तर मला माहीतच नव्हते...माझी दांडी तीथेच गुल झाली...Engineering ची ४ वर्षे काय गोट्या खेळल्या का असा प्रश्न पडला कारण १ पण उत्तर येत नव्हते... मग लक्षात आले की paper हा instrumentation engineering चा आहे... त्या ताई ना बोलावुन सांगितले की मी instru नसुन electronics & tele-comm engineer आहे...<br /><br />" तु instru engineer नाहीस ? " ताई<br />" नाही" मी म्हणलो<br />" मग इथे काय करत आहेस ? " ताई<br />" तुम्हीच बोलावले ".. मी<br /><br />ती तीच्या साहेबांशी खुसुर-फ़ुसुर करुन आली आणि म्हणाली की तुला चुकुन interview चा call दिला...<br /><br />माझ्या background मध्ये लगेच ’ दिल के अरमान आसुंओ में बेह गये " असं गाणं सुरु झालं... लगेच स्वप्नातला मी bag pack करुन company बाहेर निघतोय असे दिसायला लगले...<br /><br />तेव्हड्यात त्या ताई ने मला आजुन एक कागद आणुन दिला आणि म्हणे " never mind... हा electronics चा paper आहे...हा सोडव " ...मी बिचारा...paper पहीला...येत तर काहीच नव्हते... मार-मार तुक्के मारले... शेवटी ५० पैकी ८ मिळाले...म्हंटल बोंबला....<br /><br />त्या ताई ने सांगितले की आता आपण निघा...काही आसेल तर आम्ही कळवतो...किती प्रेमाने नकार होता ना तो ??? मझा "हनिऊ" झाला होता... हनिऊ म्हणजे हताश, निराश, ऊदास...<br /><br />६ वजता gate च्या बाहेर आलो आणि माझी bike मला सापडेना...खुप शोधुन पण काही उपयोग झाला नाही...१० मिन नंतर लक्षात आले की bike चोरीला गेली आहे....हात पायच गळाले...तसाच आत गेलो...त्या ताई च्या साहेबाना सांगितले...ते मझ्या बरोबर बाहेर आले... " असेल रे इथेच कुथेतरी" असे ते म्हणत होते....<br /><br />५ मिन इकडे-तीकडे पाहीले आणि कोपरया कडे हात दाखवुन ते म्हणाले " ते बघ "...मी इकदम आशेने तीकदे पाहीले..." त्या तीथे रीक्षा मीळेल "....मला काही कळालेच नाही....च्यायला...ते काका पक्के पुणेरी असले पाहीजेत....<br /><br />मी रीक्षा करुन police station गाठल ... ते लोक FIR घ्यायला तयार नाही... २ दिवसाने बघु गाडी नाही मिळली तर असे म्हणुन ते पानाच्या टपरी कडे पसार पण झाले...मी आपला हडपसर च्या bus stop वर येऊन उभा राहीलो...<br /><br />कोथरुड ला पोहोंचे पर्यंत दिड तास मी फ़क्त एकच विचार करत होतो की " बस्स झालं...आता call centre join करायचे... ५ महीन्यात ५० हजार कमवायचे ... नविन गाडी घ्यायची मगच औरंगाबाद ला जायचे....<br /><br />इतका वाईट दिवस गेला तरीही भुक तर लागतेच...डब्बा यायचा आमच्या कडे...अमोल ने डब्बा उघडला आणि म्हणाला.... " व्वा....... पुरण पोळी..."<br /><br />मला हसावे का रडावे तेच कळत नव्हते.... !!!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-4374306113980007272008-04-07T02:06:00.000-07:002008-04-07T02:08:42.197-07:00जय Optimism ..!!!!माणसाने नेहेमी optimistic असावे...आणि कोणीही काहीही म्हणले तरीही आपल्याला स्वतःला हवे ते करता आले म्हणजे झाले... अस वागण्याच मी ठरवून बघितल .. दुनियाच पालटते राव...<br /><br /><br />सोमवारी सकाळी मी दीर्घ मुदतीच्या तापातुन उठल्या सारखा दिसायाचो...किंवा मग बघणाऱ्याला वाटायचे की रात्रीची जरा जास्तच झाली आहे, उतरायला जरा वेळ लागेल... खरच सांगतो आमच्या औरंगाबाद च्या त्या बाजुच्या सुंदर पोरीच्या कुत्र्याला किंवा त्या कुत्र्याच्या मालकाला मी जीतका घाबरत नाही त्यापेक्षा जास्त मी सोमवार ला घाबरायचो...पण आता..छेछेछेछेछेछे...... आता..जय Optimism ..सोमवारी सकाळी मी म्हणतो की जो दिवस चालु आहे तो नाही count करायचा...झाला , एक दिवस कटला...फ़क्ता ४ दिवस राहीले...आणि मग weekend...yeeeeeeeeee.....friday तर काय, weekend mood असतो...तो पण नको count करायला...आजुन एक दिवस कटला...बस्स...तीनच दिवस राहीले...wow... एकदम मस्त वाटायला लागलं...जय Optimism ..<br /><br /><br />मिळणारा पगार कधी कोणाला पुरला आहे का ? bank मध्ये जमा कधी होतो, कधी संपतो कळत पण नाही...कधी-कधी डोकं खाजवुन अठवावं लागतं की खरच या महीन्यात मिळाला होता ना ? पण आता... Optimism आहे ना... महीन्याच्या २ तारखेला पण मी हसत-हसत म्हणतो " यार .. पैसे संपले तर संपले..just 28 more days to go ".. आणि मग लहान बाळ कसं आई ने भरवताना चिऊ-काऊ चा घास म्हणलं की पटापट खातं, तसं माझे २८, २७, २६ म्हणत दिवस पटापट संपतात..जय Optimism ..<br /><br /><br />या "Click" शब्दाची तर ऐशी की तैशी..कुठे-कुठे वापरल्या जातो हा शब्द ? फोटो काढताना ठीक आहे..पण मुलगा / मुलगी बघताना ??? परवा माझा मित्र नाराज होऊन बसला होता..का तर मुलगी त्याला म्हणाली की तो तीला "click" नाही झाला...आणि वर तीला हे पण माहीत नाही की "click" होणं म्हणजे exact काय...अशा वेळेस काढावं आपल शस्त्र ... जय Optimism .. तीला म्हणावं " लय भारी - तुझ्या घरी "... लगेच ’रंगीला’ मधला मुन्ना आठवायचा " Bus, Train और लडकी... इन तीनोके पीछे कभी नही भागनेका...एक जाती है, तो दुसरी आती है !!! "<br /><br /><br />एकंदरीत काय तर....जय Optimism ..!!!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-16041708788754720282007-10-30T02:35:00.000-07:002007-10-30T02:38:10.556-07:00आज-काल चे चहा-पोहे !!!आज-काल सगळीकडे एकाच विषय असतो..याचं लग्न ठरलं किंवा तीचं लग्न ठरलं..मग कधी ते love marriage असत तर कधी arrange marriage...<br /><br />आज-काल मी देवाची प्रार्थना करत असतो की ’ देवा !!!! माझ्यावर चहा-पोहे ची वेळ नको रे ’... Officially flirting करण्याची मजा कितीही छान असली तरीही मी जेव्हा seriously विचार करतो तेव्हा मला चहा-पोहे म्हणजे problem असच वाटतं...त्याचं काय आहे की आज-काल जमाना बदलला आहे.. मुली ऐवजी मुलाने चहा-पोहे बनवण्याची वेळ सुद्धा येऊ शकते...<br /><br />मुळातच आता चहा-पोहे ही concept जाऊन त्या ऐवजी CCD-Barista ची concept आली आहे...पुर्वी कसं मुला कडली सगळी प्रजा, प्रजा म्हणजे मुलगा, त्याचे आई-बाबा, एखादी कार्टी जी की त्या पोराची बहीण असते, एक मित्र जो की मुलीची बहीण किंवा मैत्रिण बघण्यात जास्त interested असतो झालच तर आजोबा-आज्जी, जमलच तर एखादा काका व मामा हे सगळे forms प्रजा...तर, पुर्वी कसं मुला कडली सगळी प्रजा मुलगी पाहणे या लढाई ला जायचे...मग तेथे ठरलेले "मुली गाऊन दाखव" किंवा " सगळा स्वयंपाक सुंदर बनवते ही" अशी वाक्य असायची..आता तो सगळा भुतकाळ..आज-काल फक्ता मुलगा आणि मुलगी भेटतात आणि या meetings CCD-Barista अशा ठीकणी होतात...<br /><br />परवाच एक मित्र सांगत होता, " यार, ३०० रुपये गेले..जर मी एका महीन्यात १० मुली पहील्या तर ३००० रुपये तर असेच जातील... "<br /><br />माझं डोक नको तेथे जरा जास्तच चालतं... त्याला म्हणालो," मित्रा, एक काम कर...पुढ्च्या वेळेस भेटीचे ठीकाण पर्वती किंवा चतुर्श्रुंगी ठरव...म्हणजे सुरुवातीलाच ऊंच चढायला लागल्याने पोरगी जरा थकेल आणि कमी बडबड करेल ( मुलांच्या अपेक्षा पण कीती माफक आणि भोळ्या-भाबड्या मनाने केलेल्या असतात ना ? ) ..मग तुच २-४ वाक्य सहजतेने टाकुन दे की ’CCD-Barista मध्ये गोंधळात भेट नको..नीट बोलण होत नाही’...वरुन हे पण सांग की ’ मला अशा शांत ठीकाणी यायला फार आवडतं ’.. " मला वाटत की निदान पहिल्या भेटी मध्ये तरी असली थाप खपून जाईल...तेथे एखादी भेळेची गाडी असेलच..सगळं बोलुन झाल्यावर मस्त पैकी १-२ भेळ गट्टम कर..मग बाजुच्या टपरी वरचा cutting मारायचा..पण तो मारता-मारता " Barista च्या coffee मध्ये ही मजा नाही " असा निदान दोन वेळेस तरी बोलायचं..पुर्ण भेटीच्या दरम्यान "मला साध्या गोष्टी खुप आवडतात " हे वाक्य जास्तीत जास्त २ वेळेस आले पाहीजे..ऊगाचच एखाद्या हुशार पोरीला शंका यायची...५० रुपयात काम झालं की नाही दोस्ता ???<br /><br />आज-काल बरेच जण s/w मध्ये कामं करतात...त्यामुळे प्रत्येक नविन मुलगी बघताना हीच वरची procedure "copy-paste" कशी करायची हे वेगळे सांगायला नको...<br /><br />परवा कानावर नविनच गोष्ट पडली...आज-काल onsite जाऊन आलेल्या मुलांचा भाव भलताच वाढला आहे म्हणे...पैसा वेगैरे सगळं सोडा हो...पण अशी मुलं खुप समजुतदार असतात म्हणे...ही पोरं दिवसा office मध्ये कामं करुन मग रात्री स्वयंपाक पण करु लागतात म्हणे..त्या नंतर भांडी पण घासतात म्हणे..weekend ला कपडे पण धुतात ...आणि येवढे सगळे करुन कायम ऊत्साही पण असतात म्हणे...यार... हे सगळं बोलणारा माणुस माझ्या समोर यावाच एकदा...नाही तर काय...मला आता भारतात परत जायची भीतीच वाटायला लागली आहे...!!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-54792002115123023622007-10-15T02:56:00.000-07:002007-10-15T02:58:37.896-07:00Proposal EngineerCricket खेळण्याचा आणि माझा संबंध शाळेतच सुटला ... पण आज-काल जाणवायला लागले आहे की माझी अवस्था बरया पैकी cricketers सारखी झाली आहे..<br /><br />मी proposal engineer आहे... नावावर जाऊ नका ...आमच्या field मध्ये तसेही propose करण्या सारखे interesting असे काही नसते..cricket मधल्या opener सारखी batting मी करतो...म्हणजे, कोणत्याही project ची सुरुवात ही proposal बनवण्या पासुनच असते..ती सुरुवात मी करतो...<br />जसे समोरच्या बाजुचे fast bower वेगाने मारा करतात तसा मी पण सगळे client चे त्यांच्या format मधले documents पहील्या १-२ दिवसात ( like first couple of overs ) सावध पणे वाचुन काढतो..आणि मग खेळ पुढे सुरु...<br /><br />आज-काल मी बराच फ़ीरतो...Asia-Pacific support च्या नावाखाली माझे India-Singapore-Thailand-India असे चालु आहे जसे मुदखेड-मनमाड-पुणे-दौंड passanger...त्या Air-hostess ने फ़क्ता आता विमानाच्या दरवाज्यात " ओओओओओ मामा, तीच तुमाची कोपरयातली खिडकी " असं म्हणायचा बाकी आहे..पण मला वाटता की उपमा द्यायची म्हणला तर एका colony मढ्ये असणारया धुणे-भांडे करणारया एकाच बाई ची ऊपमा योग्य होइल ... प्रत्येक घरातली बाई तीला जसं आपल्याच घरातले काम आधी करुन जायला सांगते ना, त्यातला भाग आहे हा...किंवा मग cricket मधला १२वा गडी..पाणी म्हंटल की जातो पळत..gloves म्हंटल की जातो पळत..माझं असच आहे हो...<br />अस्सो....<br /><br />कधी-कधी मला proposal बनवणे हे slog overs खेळल्या सारखे वाटते..तर कधी-कधी proposal म्हणजे power play...power play मध्ये कसं ५ overs मध्ये हाणामारी करुन घ्या..बसं तसच सांगतात मला.." ५ दिवस आहेत तुझ्याकडे..५ दिवसात proposal बनवुन टाक" ..proposal submit होऊन ३-४ दिवस होत नाहीत की तो पर्यंत दुसरा power play सुरु होतो..revision नावाचा..मग proposal revise करुन टाक..आणि या हाणामारीत माझी wicket पडून जाते..<br /><br />Engineering Dept मधल्यां सारखे ६-६ महीने चालण्यारया project नावाची test match मला खेळायलाच मिळत नाही..pitch चा अंदाज घेत आरामात दिवस-दिवस खेळून मग century मारावी असं मला पण वाटत हो..पण काय करणार.. आमचा प्रकार म्हणजे सगळा २०-२० आहे..<br /><br />कधी-कधी मला वाटत की माझा धोनी झाला आहे...world cup हरलो की घाला शिव्या..दिलेला plot परत मागतात..आणि २०-२० जिंकलो की लगेच "झारखंड रत्न"..तसच, एखादे proposal जर order मध्ये convert झाले तर लगेच appriciation..पण जर काहीही कारणाने order गेली तर लगेच proposal engineer ला मिळणारया facilities ची list वाचल्या जाते...<br /><br />मला वाटत आहे की रवि शास्त्रि ला गुरु मानावा...जमतय तितके दिवस खेळुन घ्यावं..त्याच बरोबर बाकी options पण open ठेवावेत..तो commentry करतो, आपण consultancy करावी..ऊद्देष एकच, समोरच्या वर तोंड्सुख घ्यावं आणि त्यासाठी तीसरयाच कोणालातरी charge कराव..कसे ????Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-59413213600083596272007-07-06T04:15:00.000-07:002007-07-06T04:16:29.369-07:00ये देस है कैसा ???परदेश आणि गमती-जमती.. वाचताना छान वाटेल .. पण "ज्याची जळते ना..त्यालाच कळते " यातला प्रकार आहे तो..<br /><br /><br />Australia..Melbourne.. ’ते काय लई भारी आहे का?’ असं म्हणत तेथे पोहोचलो..मी आणि माझी एक टीम मेट..रविवरी सकळी पोहोचलो..’jet lag.....jet lag' बरीच वर्ष याचे फक्त नावच ऐकुन होतो..हा प्राणि / वस्तु / आजार जे काय आहे ते exact काय आहे हे जाणुन घेण्याची मझी ईच्छा चांगलीच पुर्ण झाली..दिवसभर झोप काढल्यावर सन्ध्याकाळी काय करावं ? सकाळी taxi मधुन hotel मध्ये येताना कोपऱ्यावर McD आहे हे पाहीले होते..आम्ही दोघाही चक्कर मारायला निघालो..रस्त्यावर काळं तर सोडाच पण कुठलही कुत्रं / मांजर / माणुस यातल काहीही दिसलं तर शप्पथ..McD च्या त्या कोपऱ्यावर signal होता..पाई चालणाऱ्यां साठी तो सध्या लाल होता..सुशिक्षीत असल्याने ’थांबायचे’ हे माहीत होते..थांबलो बिचारे..एक min झाला , दोन min झाले..लाल चा लालच..तो काही केल्या हीरवा व्हायचे नाव घेत नव्हता..त्याला दोन शिव्या हासडल्या आणि "येथे पण system आपल्या भारता सारखीच .. चालु पण चुकीची " असं म्हणत रस्ता ओलांडला..तीन दिवसांनी office मधल्या एका Indian ला सांगत होतो तर तो हसुन हसुन वेडा झाला..आता "त्या signal pole ला एक कळ असते आणि ती दाबुन आपण स्वतः signal हिरवा करुन घ्यायचा असतो" हे काय त्यांच्या पंतप्रधानाने मला स्वप्नात सांगितले होते ???<br /><br /><br />मझ्या office मधला एक जण England मध्ये होता..तेथील office प्रत्येकाला car देतं..आजुन तीन जण गेले आणि ज्या दिवशी पोहोचले त्याच दिवशी हे तिघे त्याची car घेउन भटकायला निघाले..driving एकालच येत होते..साहेबांकडे भारतात maruti 800..आणि तिकडे ती भली मोठ्ठी लांबच लांब car..कोणा कडेही mobile नाही..एका dead end ला पोहोचले..वळवा-वळवा..गाडी मागे घ्या..काही केल्या reverse gear पडेना..सगळे प्रयत्ना करुन झाले..मग सुरु केले ना.."जोर लगाके..हैय्या....दम लगके..हैय्या" ...एक इंग्रज पण ’big problem' म्हणत त्याना join झाला...बाबा रे..reverse gear हा थोडासा वर ऊचलुन मग मागे टाकयचा असं त्याला भारतात साक्षात नारायण कार्तिकेयन ने जरी सांगितले असते तरी त्याला पण वेड्यातच काढले असते ना ???<br /><br /><br />Singapore म्हणजे तर शिव्याच हो.. "okie la "....."go la" .... " come la "....ज्याला त्याला "ला-ला"...चला, हे मात्र एक बरे आहे..येथे आपण अगदि बिनधास्त पणे तोन्डाचा पट्टा चालवावा .." आय-ला" , "माय-ला" ,"च्याय-ला" या नविन शब्दां बद्दल त्याना सुचवावे असे म्हणलो...कसे ???<br /><br /><br />SEA म्हणजे South East Asia बर का....( मला पण आत्ताच कळलं हो..) येथे तर सगळा आनंदाचाच सागर आहे...आपण काय बोलतो हे त्यांना आणि ते काय बोलतात हे आपल्याला पहील्या झटक्यात कळाले ना तर मी पण "युरेका-युरेका" ओरडत ( त्याच अवस्थेत ) सुटायला तयार आहे..मला sim card हवे होते..Bangkok मध्ये ते रस्त्यावर विकत मिळते..मी त्या मन्द बुद्धी ( पण सुंदर ) पोरीला विचारत होतो की मला यावरुन भारतात फोन करता येतो का ? आणि ती म्हणाली ना "you call India"..खुशीने बेहोष व्हायचा बाकी होतो मी..call करता येतो यापेक्षा जास्त आनंद मला याचा झाला की मला काय पाहीजे हे तीला कळाले..मग मी तीला विचारले की यात credit किती आहे ? बाई ला समजले नाही..म्हणलं ठीक आहे...विचारले की recharge करता येते का? हसायला लागली हो..मी काहीही विचारले की एक तर हसायची किंवा मग " you call India " आणि परत हसणे..थोड्या वेळाने " I call India " म्हणजे मी काही अक्षम्य गुन्हा करत आहे असे मला वाटायला लागले..एक तास कार्टी ला समजावले हो.. पण काही केल्या घोडयाने पाणि प्यायले नाही..<br /><br /><br />Australia मध्ये रस्ता ओलांडायची वेगळी पद्धत..Singapore मध्ये कोडे मारतात म्हणे मधुनच रस्ता ओलांडला तर..म्हणल ’असेल बाबा’..Bangkok मध्ये पहील्या दिवशी hotel मधुन बाहेर पडलो.. पलीकडल्या बाजुने taxi पकडायची होती..इकडे-तीकडे पाहीले..कोणीच रस्ता cross करत नव्हते..३-४ जणांनी येवढे विचित्र पाहीले ना मझ्या कडे..मी फक्त ’रस्ता कोठे cross करु शकतो’ येवढेच विचारले होते..माझ्या नशिबाने एकाला कळला प्रकार..तो बहुतेक बाहेर फीरुन आला असावा..तो मला "No No...you cross-cross ..everywhere " असं म्हणाला ना , अगदी स्वदेशी आल्या सारखा आनंद झाला मला..<br /><br /><br />अस्सो...मी सुटलो की सुटातोच..so..<br />" I stop .. you finish read ... I thank you "Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-21559722090088031082007-07-03T02:19:00.000-07:002007-07-03T02:40:00.607-07:00AcceptAccept हा जगातला सर्वात अवघड शब्द असावा का ?कारण या शब्दाचा केवळ अर्थ समजुन घेण्यात बरीच वर्ष जातात आणि बऱ्याचदा कोडं काही सुटलेलं नसतं...<br /><br />एखादी गोष्ट आपण Accept केली की मग बरेचसे problem अपोआप सुटतात..सध्या रोजच्या जगण्यात अपल्याला काही गोष्टी घडणं अपेक्षीत असले आणि अगदी विरुद्ध काहीतरी घडते..कही घडून गेले आहे, जे बदलता येणार नाही अशा वेळेस पुढे जाण्याचा सर्वोत्तम मार्ग कोणता यावर लवकरात लवकर पोहोचणे म्हणजे घडलेली गोष्ट योग्य रीतीने accept करणे..न की केवळ असे घडायला नको होते व त्यावर रडत बसणे..होय..परीक्षण नक्की करवे..चुका का घडल्या व कोठे घडल्या याचा विचार नक्की करावा..पण पुढे घ्यायचे निर्णय हे तेव्हड्याच खंबिर मनाने ’as if nothing happened' घेत येणं म्हणजे accept करणे...<br /><br /><br />नविन mobile घेताला...wow...पण मला असे वाटते की तो घेतानाच मनची तयरी ठेवावी की दुसऱ्या दिवशी तो चोरीला जाऊ शकतो किंवा पडुन तुटु पण शकतो..काहीही झाले तरीही materialistic गोष्टी या..विश्वास ठेवा..उद्या असे काही झालेच तर होणारा त्रास कमी होतो..मला हे नाही म्हणायचे की असे करुन आपण अपल्या कडून होणाऱ्या चुकांवर पांघरुण घालावे..never..analysis नक्की करावे..पण त्याचा फायदा वर्तमान आणि भविष्या साठी व्हावा..past चा आयुष्यावर होणारा impact हा positive असणे म्हणजे situation accept करणे...<br /><br /><br />आयुष्य खुप सुंदर आहे..याचा क्षण-न-क्षण आपल्याला उपभोगता आला पाहीजे..या खाली लिहीलेल्या कवितेच्या ओळी मला कायम अठवतात..<br /><br />हसुनि स्वतः तु हसवं जगला..<br />दो हातांनी उधळ सुखाला..<br />खुल्या दिलाचा सुर असुदे, नित्य तुझ्या गण्यात..<br /><br />गेल क्षण का स्मरण तयाचे..<br />का डीवचावे प्रश्न उद्याचे ..<br />सोन्याचा हा वर्तमान तु, घे भरुनी ह्रुदयात...<br /><br /><br />आत्ता जगत असलेल्या क्षणी, योग्या priority ठरवुन त्या प्रमणे निर्णय घेता येण म्हणजे situation accept करणे...<br /><br /><br />आयुष्यात प्रश्न कोणाला नसतात ?? प्रत्येकालाच आपला प्रश्न सर्वात मोठ्ठा वाटत असतो..एखाद्या पाच वर्षाच्या मुलाला घसरगुंडीची शिडी चढता न येणे हा जगातला सगळ्यात मोठा problem वाटतो..तर एखाद्या गरीब मुलाला १२ च्या निकाला नंतर engineering च्या प्रवेशा पेक्षा पण मोठे काही असु शकते यावर विश्वास नसतो..एखाद्या प्रियकराला प्रेयसी च्या हास्यापेक्षा महत्वाचे असे काहीच नसते किंवा एखाद्या sales वाल्याला त्याची deal ही विश्व वाटु लागते..एकंदरीत ... अवघड परीस्थितीत आपण कोठे कमी पडतो ते ओळखणे आणि त्या प्रमाणे वागणे म्हणजे गोष्ट accept करणे...<br /><br /><br />केवळ "Yes...I know, I was wrong " किंवा "Yes, I made a mistake" म्हणणे आणि सोडुन देणे म्हणजे accept करणे नव्हे..तर झालेल्या चुकांची जाण ठेऊन स्वतःचे १००% देण्याचा प्रामणिक प्रयत्न करणे म्हणजे accept करणे...<br /><br /><br />" Accept is not only to agree but to agree and go ahead with a positive approach ".Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-76906025972620306252007-07-02T07:06:00.000-07:002007-07-02T07:08:08.804-07:00काहीतरी शक्कल लढवायला हवी ... !!!हे blogs लिहायला किंवा upload करायला लागल्या पासुन जरा गोची झाली आहे..माझे मित्र तसाही मला flirt म्हणतात..पण मी एकनिष्ट आहे हो..ज्या क्षणी जी मुलगी समोर असते, मझी पुर्ण निष्टा एकट्या तीच्यावरच असते..अगदी तशीच जशी माशीची निष्टा पण एकाच विष्टेवर असते.. ( नाकाला हात नका लाऊ..आमच्या सुर्यवंशी सरांनी शिकवलेले physics लक्षात नसले तरी त्यांचे हे वाक्य मला चांगलेच लक्षात आहे..वा सर..म्हणतात ना..कधी शिकलेले कधी कामाला येते..अस्सो...)<br /><br /><br />तर मी काय सांगत होतो, पुर्वी कसं सोपं असायचे..एक standard template बनवुन ठेवायचे..प्रत्येक नविन project किंवा proposal ला फक्ता header आणि footer बदलले की झाले..म्हणजे काय..एखादे ठेवणीतले काहीतरी लिहीलेले असायचे..प्रत्येक नविन मुलीला impress करायाला बरे पडायचे..<br /><br /><br />आपली तर strategy पण ठरलेली होती..एकच standard joke किंवा सुंदर कविता..दिसली मुलागी की मारला joke..दिसली मुलागी की मारला joke..पोरगी पण खुष आणि आपण पण खुष..आणि याच दोन पोरी समोरा-समोर आल्या की मग ’पतली गली जिन्दाबाद’..<br /><br /><br />पण आता वाट लागली राव..आता अस प्रत्येक मुलीला म्हणताच येत नाही ," हे सुन्दरी , हे सारे मी केवळ तुझ्या आणि तुझ्या साठीच लिहीले आहे .."( पण खरच जीच्या साठी लिहीले आहे तीला तरी खर-खर कळत असेल ना ? I just hope so...)<br /><br /><br />तर मुळात मुद्दा काय .... काहीतरी शक्कल लढवायला हवी ... !!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-57643408326157419842007-06-30T09:16:00.000-07:002007-06-30T09:19:36.851-07:00फीरंगमला अठवत आहे की पुण्याच्या office मध्ये एखादा फीरंग येतो.. Boss उगाचच meeting बोलावतो..काम तसे १०-१५ min. चे असते पण ३-४ तास असच काहीतरी उकरुन उकरुन काढल्या जाते.. उगाचच खोट-खोट हसायचे.. बरेचदा तर मराठी मध्ये गप्पा..मझ्या तर team मध्ये सगळेच मरठी आहेत.. साहेब पण मराठी.. सर्व काही एकदम बिनधास्त...बिच्चारा फीरंग...उगाचच सगळे हसले की चेहऱ्यावर हसू आणतो.. इकडे तिकडे बघतो .. उगाचच मान हलवतो .. जणु काही त्याला सगळच कळतय ..<br /><br />आपल्याकडे लय हौस असते की फीरंग आला की त्याला जेवायला घेऊन जायचे .. आपण त्याला TAJ मध्ये घेऊन जातो.. भारी-भारी पदार्थ order करतो..त्याला बिच्याऱ्याला पनीर काय आणि भेंडी काय .. सर्वच सारखे .. छान छान म्हणत तो थोडं फार खातो.. मनात तो अपल्याला कीती शिव्या घालत असेल ???<br /><br /><br />फीरंग बसलेला असतो .. आपण अगदी बिनधास्त त्याची मजा ऊडावतो .. मनसोक्त .. कारण आपल्याला माहीत असते ना की काहीही बोललो तरी याच्या पप्पा ला पण समजणार नही .. मजा येते ना खुप ???<br /><br /><br />बरं .. तुम्हाला एक प्रश्न पडला असेल ना की मला हे सगळ आज कसे काय अठवले ?<br />well ( ऊगाचच feel यावा म्हणुन असे english शब्द वापरावेत म्हणे मधे मधे....अस्सो...)...आता काय सांगु ???<br /><br />आज मी तो फीरंग आहे .. आणि विश्वास ठेवा आत्ता हे लिहीत असताना बदका सारखे काहीतरी आवाज काढत बोलणारे २०-२५ लोक / प्राणी या round table भोवती बसले आहेत .. आम्ही ४ वेग-वेगल्या company चे लोक एका project बद्दल final discussions ( at client side ) करत आहोत म्हणे .. हो .. "म्हणे" .. कारण हे सगळ Thai भाषेत चालु आहे .. मी आणि माझ्या बरोबरचा माझा सहकारी सोडला तर ईथे कोणालाही english येत नाही..<br /><br /><br />आत्ताच या मझ्या सहकाऱ्याने मला विचारले की काय लिहीतो आहेस ( तो singapore हुन आला आहे .. त्याला english येते .. नशिब माझे .. ) ?? त्याला सांगितले की महत्वाच्या notes लिहीतो आहे..आता त्याला तरी काय सांगाणार की.. बाबा रे .. मगाशी डोळा लागला होता .. परत डोळा लागण्या पेक्षा या notes लिहीणे बरे नव्हे का ???<br /><br /><br />आज मला मझ्या office मध्ये येऊन गेलेले सर्व-सर्व फीरंग झाडून अठवत आहेत .. देवा .. मला माफ़ कर ...Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-18630736604053526352007-06-29T10:55:00.000-07:002007-06-29T10:56:11.035-07:00मनकधी कधी मला माझे स्वतःचेच नवल वाटत्ते...<br />आजुन माझे मन ... थकत कसे नाही...<br />आजुन मला राग ... येत कसा नाही ...<br />मनास विचारतो मझ्या ... अजुन शक्ति बाकी किती ...<br />वाट निघेल म्हणे ... आज पर्यंत निघत गेली तशी...Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-36873873178471674742007-06-29T10:34:00.000-07:002007-06-29T10:36:45.935-07:00असं नक्की घडावं ... !!!असं नक्की घडावं ... !!!<br /><br /><br />मित्रांबरोबर कट्टयावर गप्पा मारत बसावं...<br />रंगात येऊन मी अगदी भान हरपून बोलावं...<br />माझ्या बोलण्याचा मझ्या मित्रांनी हसं करावं...<br />माझं तल्लीन होऊन सांगणं तीला मात्र आवडावं...<br />सगळ्यां बरोबर हसुन झाल्यावर तीने मानेनेच खुणवावं...<br />" मस्त बोललास " म्हणंत तीने मझ्या बरोबर निघावं...<br />असं कधीतरी घडावं .. नक्की घडावं ...<br /><br /><br />रोजच्या धावपळीत दोघांनीही खूप थकून जावं...<br />पण एक दिवस वेळ काढुन जेवाणा नंतर भेटावं...<br />शतपावली करता करता कोपऱ्यापर्यंत जावं...<br />अचानक तेव्हा मग पावसाच येणं व्हावं...<br />मी अडोसा शोधुन तीला बोलवावं...<br />तीने मात्र डोळे मिटुन, हात लांब करुन चिंब व्हावं...<br />असं कधीतरी घडावं .. नक्की घडावं ...<br /><br /><br />एका रात्री पार्टीला दोघानीच जावं...<br />अम्रुतजल पीऊन तीला धुंद नाचताना पहावं...<br />नंतर त्या फुलाला ऊचलुन तीच्या अपार्टमेंट मध्ये न्यावं लागावं...<br />त्या झोपलेल्या सुंदर बाहुलीकडे रात्रभर डोळा न लवता पहावं...<br />असं अनोखं जागरण एकदा तरी नशिबी यावं...<br />या सारख सुख शोधुन पण नाही हे अनुभवायला मिळावं...<br />असं कधीतरी घडावं .. नक्की घडावं ...<br /><br /><br />हे सर्व लिहीताना मनात कोणीतरी असावं...<br />या सर्व गोष्टींचं एक स्वप्न जागेपणीच पहावं...<br />स्वप्नात का होईना पण मनासारखा झाल म्हणून खूष व्हावं...<br />ह्या आनंदात स्वतःला पूर्णपणे झोकून द्यावं...<br />थोड्या वेळाने मग खडबडून जागं व्हावं..खरं जग बघावं...<br />कविता पुर्ण झाली म्हणावं..आणि आता कामाला लागावं...<br />असं कधीतरी घडावं .. नक्की घडावं ...Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8653735637359156568.post-63896438142457138582007-06-28T03:58:00.000-07:002007-06-29T10:31:20.375-07:00Here I am..."आ-तीच्याआआआआआयला..............." ( हे एकादम अशोक सराफ type बरका....)<br />"लय झाला...आता आपण पण लिहायाचेच " ( Well...आपण म्हणजे मीच...त्याचे काय आहे...मला बाकी तर कोणी आदराने अहो-जाहो म्हणत नाही म्हणुन माझा मीच म्हाणुन घेतो...जुना झाला का हा joke ??? ....अस्सो...)<br /><br />तसा मी बराच आधी पासून लिहितो...पण असाच...गम्मत म्हणुन...कागद आणि पेन वापरुन...पण हे छोटा / मोठ लिहिण ( अनुस्वार कसा द्यायचा हे आजुन येत नाही माला..पण शिकेन लवकरच...)...आणि ते internet वर upload करणे...म्हणजे blogs लिहिणे हे प्रकार मला तेव्हाडेसे कळत नाहीत...( तसा मी engineer आहे...आणि engineering पण चारच वर्षात केला आहे...)...पण थोडा TB आहे...( Technologically Backward असे म्हणतात म्हणे आज-काल..)<br /><br /><br />तर...नेमक झाला काय की...माझ नशिब अचानक फळफळला..( अनुस्वार कसा द्यायाचा याआआआआर ...)...आणि company ने मला onsite पाठवल..( बहुतेक team ला तीकडे भारतात काम करायचे असावे...म्हणुन काम न करणारा मी...मला दीले हाकालुन...पानचट होता ना joke ? ).. तर मी बाहेर आलो....<br /><br /><br />काम बरच आहे...पण सन्ध्याकाळचा बराच वेळ मोकळा मिळतो....मझे US मध्ये असलेले बरेच मित्र काय-काय लिहीतात आणि blogs ची link पाठावतात.. तर हे सगळे वाचता-वाचता मला पण वाटायला लागला की आपण पण इथे लिहावे...आणि...Here I am.....!!!Shardulhttp://www.blogger.com/profile/05239532300530342835noreply@blogger.com9